Maatschappelijk debat

Gerrie de Haart van Mantelzorg met Beleid heeft natuurlijk gelijk: werkgevers moeten mantelzorgvriendelijk beleid niet zien als kostenpost, maar als belangrijke factor voor het behoud van medewerkers. Zonder dergelijk beleid lopen werkgevers het gevaar dat werknemers uitvallen door overbelasting of ontslag nemen. Dan zijn beide partijen in het nadeel.

In de berichtgeving ligt veel nadruk op mantelzorgers die zelf in de zorg werken. Begrijpelijk, want waar een op de vier mantelzorg die zorg met een baan combineert, is dit in de zorgsector maar liefst een op de drie. Als die uitvallen, heeft niet alleen de zorg een probleem, maar de hele samenleving.

Goed dus dat De Haart een oproep doet aan werkgevers, en dan niet alleen in de zorg. Dat die werkgevers vervolgens wijzen op een verantwoordelijkheid voor de overheid op het gebied van ondersteuning en compensatie van mantelzorgwerkzaamheden is op zich begrijpelijk. Maar de vraag is of het de discussie veel verder helpt. Het betekent immers dat het debat zich tot deze twee partijen beperkt, over de hoofden heen van de mantelzorgers en degenen voor wie zij mantelzorgen.

‘We ontkomen er niet aan ruimte voor mantelzorg ‘normaal’ te gaan vinden’

Die mensen zijn: u en ik en iedereen die wij kennen. Misschien niet vandaag al, maar dat het moment zich een keer gaat voordoen is onvermijdelijk. Veel belangrijker is dan ook het maatschappelijk debat waartoe De Haart gelukkig ook oproept. We ontkomen er niet aan ruimte voor mantelzorg ‘normaal’ te gaan vinden, net zoals dit voor zwangerschaps- of ouderschapsverlof nu al het geval is. En we ontkomen er ook niet aan om zelf mee te praten over hoe wij dat ‘normaal’ dan willen definiëren en wat ervoor nodig is – van overheid, werkgevers en ons – om dat te bewerkstelligen.