Marktsamenwerking
PvdA-senator Marijke Linthorst maakt de tussenbalans op over wat de introductie van marktwerking in de zorg tot nu toe heeft opgeleverd. Haar conclusie ligt tamelijk voor de hand: het heeft de zorgaanbieders wakker geschud om klantvriendelijker te worden en meer aandacht te krijgen voor de kosten en de bedrijfsvoering. Maar van echte marktwerking in de zin van elkaar beconcurrerende zorgaanbieders is op veel fronten feitelijk geen sprake, partijen willen juist samenwerken.
Ondertussen is het beleid nog wel op marktwerking gericht, stelt Linthorst, en wil minister Edith Schippers dit zelfs aanwakkeren door winstuitkering voor zorgaanbieders en zorgverzekeraars mogelijk te maken. Of dat ook daadwerkelijk gaat gebeuren, is echter nog maar de vraag, want Schippers keert in het nieuwe kabinet niet terug als minister van VWS en veel politieke partijen zien beide vormen van winstuitkering niet zitten.
Afgezien daarvan is de beweging naar samenwerken al volop gaande. De Autoriteit Consument & Markt roept al jaren dat zorgaanbieders die met elkaar willen samenwerken veel te bang zijn dat dit niet zou mogen, er bestaat veel meer ruimte voor dan zij denken. En de Nederlandse Zorgautoriteit stelt zich op het standpunt dat verbetering van het zorgstelsel mogelijk wordt als ruimte wordt geboden voor regionale samenwerking over de grenzen van sectoren heen. Schippers zelf pleitte ook al voor samenwerking: tussen zorg, wetenschap en bedrijfsleven om precies te zijn. Kortom, er is volop aansporing om marktsamenwerking te betrachten, zoals Wim van der Meeren van CZ het alweer een paar jaar geleden voor het eerst noemde.
Wie Schippers gaat opvolgen weten we nog niet, maar we weten wel dat ook haar opvolger kostenbeheersing hoog op de agenda zal hebben staan. Samenwerking speelt een rol om dat doel te bereiken. Maar een beetje concurrentie kan daarin ook geen kwaad. Het houdt partijen scherp.
6 reacties
Frank, Marijke Linthorst trapt in haar analyse al bijna direct in de schijntegenstelling die jij hier al noemt: het misverstand dat concurrentie en samenwerking elkaar uitsluiten. Dat is onzin: samenwerking tussen zorgaanbieders is – onder bepaalde voorwaarden – wel degelijk mogelijk en vaak zelfs gewenst, bijvoorbeeld bij ketenzorg in de eerste lijn. Hier zet de ACM het nog maar eens op een rijtje: https://www.acm.nl/nl/publicaties/publicatie/14733/ACM-bevestigt-ruimte-voor-samenwerking-in-eerstelijnszorg/
Voor wie de praktijk van de Mededingingswet een beetje kent, zal dat geen verrassing zijn. De primaire toetssteen bij elke (voorgenomen) samenwerking is altijd: wordt de consument (of patiënt in dit geval) beter of slechter van een bepaalde samenwerkingsvorm? De zorgsector lijkt dat nog een beetje te moeten leren.
Hans Koevoet
11 juli 2017 / 11:20Hè hè gelukkig, iemand die het snapt. De keren waarop ik in gesprekken of in reacties op mijn blogs te horen heb gekregen dat samenwerking en concurrentie elkaar uitsluiten zijn nauwelijks meer te tellen. En zoals je terecht stelt: het is onzin inderdaad. De zorgsector heeft inderdaad nog een lange weg te gaan.
Frank van Wijck
11 juli 2017 / 11:25Geweldigs staaltje onzin dat verhaal Linthorst…. nul bewijs… slechts meningen en stellingen..
Kun je wel weer lekker over bloggen..
G K Mitrasing
11 juli 2017 / 13:02Soms sluiten samenwerking en concurrentie elkaar uit, soms ook niet. Eenvoudiger is het eigenlijk niet.
Jan Alberts
11 juli 2017 / 13:05We zijn het eens Glenn, ik vond dat verhaal van Linthorst ook niet zo sterk.
Frank van Wijck
11 juli 2017 / 13:08Peanuts.
De Charlie Browns van de zorg hebben het toch beter in de gaten dan de zijlijners, kamergeleerden en betweters.
Er is immers ook nog de aanbesteding. Charlie Brown heeft zijn lesje geleerd, jammer dat de Koepels dat nog niet zover zijn of nog niet zover mogen zijn van de Minister. We leven immers in Polderland Nederland.
ACM en NZa zien toe op een ordentelijk verloop met de vereiste uitkomst. Zo niet, dan komt de Minister langs met het MBI en de MBH.
1 partij krijgt de gunning van het contract tussen zorgaanbieder en verzekeraar voor een bepaald gebied en voor een bepaalde periode. De NZa ziet erop toe dat de verplicht verzekerden voldoende keuzevrijheid hebben tussen diverse verzekeraars en tussen diverse zorgaanbieders en ook nog de keuze moeten behouden voor ongebonden zorgaanbieders; zorgaanbieders zonder contract met een zorgverzekeraar. Het is immers vraagsturing vanuit de verplicht verzekerden………
Dus ja, hoe zien de heren dit? De ACM komt er zelf niet uit en stelt dat zorgaanbieders op alle terreinen mogen samenwerken en van alles met elkaar mogen delen, behalve de prijs en de uiteindelijke offerte aan de verzekeraars. Dus ja, concurreren, samenwerken en aanbesteden? Gaan die samen?
Hoe gaat dit dan met de bloggers? Hoe gaat de samenwerking tussen bloggers/ stukjesschrijvers en de diverse uitgevers? Krijgen de uitgevers eenzelfde offerte van alle samenwerkende bloggers?
Delen bloggers alle informatie, werkwijze, ict, taalgebruik e.d. om zo een zo optimaal stuk te kunnen schrijven voor de lezers, maar doen zij ieder apart een offerte uitbrengen aan de uitgever? En wat heeft dat dan voor gevolgen voor de verliezende bloggers?
Dacht dat de Charlie Browns het wel degelijk goed zien en de bal aan de bloggers, betweters, zijlijners en wetenschappers laten.
Charlie Brown, Lucy en de Football is lachen voor buitenstaanders.
anh jansen
11 juli 2017 / 18:03