Meedoen

John F. Kennedy zei: “Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country” en de wereld juichte. Emmen vraagt aan zorgbehoeftigen: “Kijk wat je kunt terugdoen voor je gemeenschap” en Abvakabo wil de gemeente een proces aandoen.

Abvakabo moet zich schamen. De overheid draagt terecht het credo uit dat iedereen moet kunnen meedoen in de samenleving, want een verzorgingsstaat die mensen alleen maar passief maakt in plaats van dat zij een bijdrage aan de samenleving blijven leveren, is te ver doorgeschoten. En voor alles zorgmedewerkers blijven inzetten, wordt onbetaalbaar.

Emmen wijst erop dat dit ‘meedoen’ twee kanten op werkt. De man in die rolstoel is misschien wel zijn hele werkzame leven boekhouder geweest. Waarom zou je dan in ruil voor de hulp en zorg die hij krijgt niet van hem mogen vragen of hij zijn vakkennis inzet voor de verenigingen in zijn gemeente? De vrouw die na een hersenbloeding arbeidsongeschikt werd, is misschien wel een enorm gezelschapsmens. Mag je dan niet van haar vragen of zij als vrijwilliger andere zorgbehoeftigen gezelschap houdt?

Een zinnige levensvervulling is een onhaalbaar ideaal als wachten op de thuishulp je enige dagbesteding is. Natuurlijk zijn er mensen die zó ziek zijn dat ze niets anders meer kunnen dan dat. Emmen zegt dan ook terecht niemand te willen dwingen. Maar de Vereniging Nederlandse Gemeenten heeft wel gelijk als ze stelt dat mensen heel gelukkig kunnen worden van iets terugdoen. De initiatiefnemers van Caire en het Big Move Institute hebben dit al lang begrepen. De maatschappij verandert en onze opvattingen daarover moeten dus mee veranderen. Wanneer snapt de bond dat?