Meer Nuray

Een van de leukste interviews die ik recent had, was met Nuray Uysal-Aygan van Ayganzorg in Eindhoven. Zij zag dat de traditionele thuiszorgaanbieders in ons land niet altijd voldoende kennis hebben om allochtone Nederlanders zorg te bieden op een manier die aansluit bij hun cultuur. Ayganzorg neemt de cultuuraspecten wel mee in de manier waarop het zorg verleent. En het slaagt er bovendien uitstekend in om vrijwilligers aan zich te binden. Het biedt hen bijvoorbeeld taal- en computerlessen, of geeft ondersteuning in bewegen, sporten en opvoeding. In ruil daarvoor blijken deze mensen maar wát graag bereid om iets terug te doen voor de mensen voor wie Ayganzorg werkt.

Heel mooi is dat Ayganzorg het hier niet bij laat, maar ook de brug slaat naar het reguliere – primair autochtone Nederlanders aansprekende – zorgaanbod. Samen met GGz Eindhoven heeft het een inloop georganiseerd voor de anderstaligen in de regio. Zelf was Ayganzorg nog niet groot genoeg om dit op te zetten, en GGzE was onvoldoende in staat om deze mensen te bereiken. Samen lukt het wel. Overdonderend goed zelfs. De samenwerkingspartners rekenden op acht tot twaalf mensen per dagdeel, maar hebben nu al 144 aanmeldingen. Nuray begrijpt wel waarom: het past niet in de cultuur van mensen met een Turkse of Marokkaanse achtergrond om hulp van buitenaf in te roepen. Maar als die hulp van buitenaf de cultuur kent en respecteert, is al een belangrijke barrière geslecht en durven deze mensen ook volgende stappen te zetten in het zorglandschap.

Nuray is ervan overtuigd met haar werk een bijdrage te leveren aan het bewerkstelligen van een cultuurverandering bij allochtone Nederlanders. Over twintig jaar is haar inzet voor dit doel niet meer nodig, verwacht zij.

Doe ons eens wat meer Nuray’s in het veelkleurige Nederlandse zorglandschap.