Mensgericht

Het is een bijzonder fenomeen: zorgbestuurders die pas op het moment dat ze uit functie treden, de media opzoeken om eens even stevig te vertellen wat in hun ogen allemaal niet goed gaat in de zorg. Willen ze nog één keer een punt maken? Voelen ze ongemak om dit eerder te doen?

Bestuursvoorzitter André Postema van het Groningse Martini Ziekenhuis doet het nu, juist op het moment dat hij een overstap maakt naar Zuyd Hogeschool en dus niet alleen het ziekenhuis, maar ook de zorg verlaat. Hij noemt Martini ‘het meest mensgerichte ziekenhuis van Nederland’, maar stelt dat het in de contractonderhandelingen met de zorgverzekeraars ‘alleen maar over geld’ gaat. Dat is te kort door de bocht, en we mogen ervan uitgaan dat hij dit zelf ook weet. Hij zal het Integraal Zorgakkoord toch gelezen hebben.

Tot passende zorg komen, vraagt om samenwerking

Mensgerichte zorg is passende zorg en het ziekenhuis is daarvoor niet per se de passende plek. Dat besef heeft consequenties in de contractonderhandelingen, ook op financieel gebied. Maar dat is dus wel een gevolg en niet het uitgangspunt. Tot passende zorg komen vraagt om samenwerking. “We hebben vanaf dag één ingezet op samenwerking in de regio”, zegt Postema. Dat klinkt goed, maar vervolgens geeft hij er blijk van het hierbij slechts te hebben over samenwerking met het UMCG en het Ommelander Ziekenhuis.

De wereld is groter dan dat, ook de wereld van de zorg. Om tot een regioplan te komen, is vooral ook samenwerking met andere zorgpartijen nodig. Waarom horen we Postema daar niet over?

Delen