Met de paplepel

Op een discussieforum betoogde ik eerder deze week dat verzekerden eind vorig jaar primair twee redenen hadden om niet over te stappen: apathie en angst. “Ze kunnen natuurlijk ook gewoon tevreden zijn met hun huidige zorgverzekeraar”, reageerden enkelen. Een terechte reactie. We hebben een breed basispakket en iedereen is verplicht verzekerd. Op zich zit iedereen dus goed in ons land. En met de daling van de premie bij alle zorgverzekeraars lijkt er weinig reden om een deur verder te kijken. Overstappen is geen doel op zich.

Toch is er een maar. Tevredenheid suggereert kennis van zaken. Kort voor de jaarwisseling sprak ik vrij veel mensen aan over hun zorgverzekering. Volstrekt onwetenschappelijk, maar wel verhelderend. Het gebrek aan kennis bleek groot. Sommige mensen wisten niet of ze een natura- of een restitutiepolis hadden. Ook wist niet iedereen wat het begrip selectieve zorginkoop inhield. Enkelen dachten dat je ook voor huisartsbezoek betaalt met je eigen risico.

In de discussie die op Twitter over mijn stellingname volgde, wierp iemand de vraag op waarom we niet gewoon in het voortgezet onderwijs les geven over gezondheidszorg. Daar valt veel voor te zeggen. De huidige onkunde leidt tot oeverloze discussies zonder richting of doel en maakt dat mensen niet weten hoe ze zich tot die gezondheidszorg moeten verhouden. Wat is een zorgverzekering? Wat is een basis- en een aanvullende verzekering? Waarop let je als je voor een zorgverzekeraar kiest? Waar moet je zijn met welke zorgvraag? En ook fundamenteler: wat is eigenlijk gezondheid en wat is ziekte? Leer mensen wat ons zorgstelsel inhoudt en hoe ze op verantwoorde wijze van het beschikbare zorgaanbod gebruik kunnen maken. Giet het er met de paplepel in, het is zó belangrijk.

Delen