Middeleeuws

Je staat in een winkel voor huishoudelijke artikelen omdat je een nieuw strijkijzer nodig hebt. Je vindt het schap en ziet er tien op een rij. De prijzen lopen 36 procent uiteen, maar inhoudelijke informatie ontbreekt en ook de toegesnelde verkoper kan je niets vertellen over de kwaliteit van die strijkijzers. Dus denk je: ‘Ik ben niet helemaal gek, ik ga wel naar een andere winkel. Keus genoeg.’ Gelijk heb je.

Maar als het om ziekenhuiszorg gaat heb je die keus niet. Natuurlijk, je kunt voor je behandeling naar het St Anna Ziekenhuis gaan of naar het Maastricht UMC+. Ook tussen deze ziekenhuizen is, voor een aantal verrichtingen, sprake van een prijsverschil van 36 procent. Maar ook hier ontbreekt informatie over wat je voor die prijzen krijgt. En als je de ziekenhuizen gaat bellen om uitleg over die prijsverschillen te vragen, zul je vaker doorverbonden worden dan je lief is, maar van niemand een concreet antwoord krijgen. Dianda Veldman, directeur van Patiëntenfederatie Nederland, heeft gelijk: middeleeuws is dat.

De recente bekendmaking door zorgverzekeraar CZ van de prijzen van een tiental behandelingen gaat dit niet veranderen. Die prijsinformatie is waardeloos zolang je niet weet welke kwaliteit je krijgt voor dat geld. En de ziekenhuizen maken bepaald geen haast om die kwaliteit van hun behandelingen openbaar te maken. Juist om die reden is het tóch belangrijk wat CZ heeft gedaan. Het drukt ons met de neus op de feiten en confronteert ons met het gegeven dat de ziekenhuizen ons aan ons lot overlaten als we zorg nodig hebben. Dat lijkt mij een mooi thema voor de komende Tweede Kamerverkiezing van 15 maart 2017.

Delen