Minutieus

Ik werkte ooit voor een uitgever die meer grip wilde krijgen op de tijdsbesteding van zijn journalisten. Wij renden maar het pand in en uit, op zoek naar verhalen, en hij had geen enkele manier om te zien of wij onze kostbare tijd wel effectief gebruikten. Dus voerde hij een minutenregistratie in. En goede werknemers die wij van het redactieteam waren, besloten wij ter plekke zijn idee te torpederen.

Mijn minutenregistratie zag er op de eerste dag zo uit:
8.28 Ik betreed het pand, zeg ‘goedemorgen’ en trek mijn jas uit.
8.30 Ik schenk koffie in en begeef mij naar de redactie
8.32 Computer opstarten
8.33 Even naar het toilet
8.34 Doortrekken, handen wassen en terug naar mijn werkplek

En zo ging het de hele dag door. Ook mijn collega’s hielden hun minutenregistratie braaf bij. We namen voor lief dat dit heel veel tijd kostte en dat we die dag dus allemaal moesten overwerken om onze deadlines te halen. De volgende dag stond een tierende uitgever op onze redactie. Of we gek geworden waren. Gelukkig had de hoofdredacteur voldoende lef om te vragen: “Nee, jij wel?” Van dat minutenregistratiesysteem hebben we nooit meer iets gehoord. Sterker nog: de uitgever verbood ons uitdrukkelijk het nog langer te gebruiken.

Staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten laat nu onderzoeken of er nog zorginstellingen zijn die minutenregistratie gebruiken en waarom. Mijn voorstel: draag de verantwoordelijken besmeurd met pek en veren op een schandpaal de stad uit en verbied hen nog ooit in de zorg te werken.