Moeizaam

“Verzekeraars lijken verder te willen op het pad dat voor corona werd ingeslagen: grotere efficiency, lagere prijzen, minder ruimte voor ziekenhuizen. Terwijl het virus juist vraagt om andere maatregelen: ziekenhuizen moeten alle zeilen bijzetten om zorg beschikbaar te houden. Daardoor is er geen ruimte voor verdere bezuinigingen.” Een citaat uit een interview in De Stentor, waarin woordvoerders van ziekenhuizen aan het woord komen over de contractonderhandelingen met de zorgverzekeraars voor 2022.

Die onderhandelingen omschrijven zij als ‘moeizaam’. Geen nieuws want dit woord horen we ieder jaar rond deze tijd. Van de zorgverzekeraars horen we dergelijke termen niet over nog lopende contractonderhandelingen. Begrijpelijk, want de boodschap die zij hebben over te brengen – over de beschikbaarheid, betaalbaarheid en kwaliteit van de zorg nu en in de toekomst – heeft een verdere reikwijdte dan die van de ziekenhuizen. Als voor de ziekenhuizen de contractonderhandelingen niet tot tevredenheid verlopen, kunnen zij volstaan met één zin, die zonder verdere redactieslag geschikt is als krantenkop: ‘Uw verzekeraar gunt u de zorg in ons ziekenhuis niet’.

‘Ziekenhuizen moeten inderdaad alle zeilen bijzetten om zorg beschikbaar te houden. Maar huisartsen, thuiszorg en verpleeghuizen moeten dit ook’

Was het maar zo simpel. De ziekenhuizen wijzen corona aan als belangrijke oorzaak voor het moeizaam verlopen van de contractonderhandelingen. De vraag is echter in hoeverre het terecht is van ze om de coronacrisis als argument te gebruiken om bestaande meerjarenafspraken niet meer geldig te laten zijn. Ziekenhuizen moeten inderdaad alle zeilen bijzetten om zorg beschikbaar te houden. Maar huisartsen, thuiszorg en verpleeghuizen moeten dit ook. En er liggen – hard noodzakelijke – plannen voor de zorg die verder reiken dan 2022. Die plannen voor de ziekenhuizen on hold zetten betekent dat op andere plekken minder geld beschikbaar is. Daar is het ook nodig. Of moeten we maar geld bijdrukken?

Delen