Nare nasmaak
Met enige verbazing las ik het interview dat Het Parool net voor de jaarwisseling afnam met oud-minister Cees Veerman, toezichthouder van het VUmc. Het ziekenhuis kwam zoals bekend in 2012 fors in de problemen. De onderzoekscommissie die zich hierover boog, kwam onder meer tot de bevinding dat de fusiedrang door niets mocht worden verstoord. Veerman zegt hierover nadrukkelijk dat het de onderzoekscommissie was die deze conclusie trok. “En niet ik of de raad van toezicht.” Hij voegt hieraan toe dat geen van de drie onderzoekers veel ervaring had met wat hij ‘het wezen van de VU’ noemt en zegt dan: “Geen van hen heeft er gestudeerd.”
Het ironische is dat hij zichzelf hiermee impliciet diskwalificeert als toezichthouder. Hij heeft er zelf immers ook niet gestudeerd, want hij is – zoals hij in het interview aangeeft – een Rotterdamse econoom en een Wageningse landbouwkundige. Verderop in het interview geeft Veerman te kennen de Eyeworks-uitzending die VUmc in de problemen bracht niet te hebben gezien, evenmin als de Nieuwsuur-uitzending waarin bestuursvoorzitter Elmer Mulder tevergeefs trachtte de uitzending te rechtvaardigen. Veermans argumentatie: “Ik had niet de leiding want ik was nog geen voorzitter, maar gewoon lid van de raad van toezicht.” Kortom: in die hoedanigheid zag hij voor zichzelf geen actieve toezichthoudende rol weggelegd. Ook zegt Veerman geen oordeel te hebben over het feit dat Mulder sinds augustus 2010 een nevenfunctie had die – volgens de onderzoekscommissie – ‘veel van zijn tijd vergde’. Veerman zelf heeft veertien commissariaten en zegt de verwondering over zo veel functies niet te kunnen billijken.
Dit Parool-interview geeft mij een nare nasmaak. Het schetst het beeld van een toezichthouder die zich niet verdiept in ‘het wezen van de VU’. En of hij een helder beeld heeft van het wezen van toezichthouden vraag ik mij ook af.
3 reacties
Het is in mijn ogen bizar dat een landbouwer (met alle respect) met 0,0 ervaring in de academisch medische wereld een functie als voorzitter van de Raad van Toezicht mag bekleden. Op basis van welke werkervaring van Veerman is ooit geconcludeerd dat hij gekwalificeerd is voor deze baan? Voorzitter Raad van Toezicht bij een academisch medisch centrum is géén baan waarbij de vergaderingen even in een uurtje op weg van A naar B achterin de auto met chauffeur, voorbereid kunnen worden. Want daar komt het op neer, als men 14 van dit soort functies tegelijkertijd doet. Veerman’s reactie op het vernietigende rapport is veelzeggend en belooft helaas heel weinig goeds voor de toekomst van het VUmc. Volgens de NOS was Veerman al in de zomer op de hoogte van de wantoestanden op de chirurgie en IC, maar heeft hij niets met deze informatie gedaan. De vele calamiteiten die nu alsnog bij de inspectie liggen, tonen wel aan dat ingrijpen noodzakelijk was. Ik hoop voor alle patiënten van het VUmc dat er echt schoon schip wordt gemaakt in de top. De Raad van Bestuur én Raad van Toezicht voltallig vervangen (inclusief Veerman).
De Vries
2 januari 2013 / 16:34Uit de houding van veerman spreekt een grote afstand, betrokkenheid is ver te zoeken. ik vraag me af of hij ‘werkt’ in het belang van het vumc. Ik zou zo’n bestuurder niet in mijn eigen instelling als toezichthouder/bestuurder willen hebben. Ik ben werkzaam in de zorg, ik zou me voor zo’n man/houding schamen. Hij dient het vumc. Die op zijn beurt de patient dient.
Mijn dienstbaarheid naar de patient en loyaliteit naar de instellingen waar ik werkzaam was, was altijd groot. Dat zouden ook deze bestuurders moeten hebben. Betrokkenheid is voor iedere werknemer vereist om goed werk af te leveren. Met zoveel nevenfuncties kan je je hoofd er gewoon niet bij hebben. betrokkenheid met je hoofd en je hart. wegwezen met zo’n man!
liesbeth
11 januari 2013 / 10:16Ook gezondheidsinstellingen kiezen haar leden van de Raad van Toezicht bij voorkeur uit de hoek van ‘voorspelbaar lankmoedig en zelden kritisch’. Gebrek aan deskundigheid is het minste probleem, want dat is snel bij te spijkeren, dat in tegenstelling tot een colleborerende moraal.
Minstens zo jammer is het dat personeelsleden, waarvan sommige zich medisch filosoof of zelfs ethicus mogen noemen, het niet als hun taak beschouwen die kennis in eigen huis als leidraad voor hun handelen te nemen.
Of is het baantje en het behoud daarvan hier ondergeschikt aan de mooie theorie?
Joep Scholten
11 januari 2013 / 12:56