Niet bestrijden maar beheersen

In haar blog over de oprichting van het Kenniscentrum Fraudebeheersing in de Zorg spreekt Marieke Koken van Zorgverzekeraars Nederland over ‘van hordelopen naar estafette’. Een mooie vergelijking. Volgens de meest recente cijfers over fraude in de zorg (2010) zou in de zorg slechts voor 6,2 miljoen euro worden gefraudeerd. Gelet op de hoeveelheid geld die we als bv Nederland jaarlijks aan zorg uitgeven, is dat een onvoorstelbaar gering bedrag. Het lijkt aannemelijk dat dit slechts het topje van de ijsberg is en dat effectievere opsporing tot een reëlere inschatting zal leiden – en tot een beter resultaat.

In het Kenniscentrum zijn alle relevante partijen bij elkaar gebracht: de zorgverzekeraars, de Nederlandse Zorgautoriteit, het Verbond van Verzekeraars, diverse opsporingsinstanties, de Inspectie voor de Gezondheidszorg, het ministerie van VWS, het College voor zorgverzekeringen, brancheorganisaties van zorgaanbieders, en patiënten- en consumentenverenigingen. De maatschappelijke verantwoordelijkheid om fraude in de zorg zo effectief mogelijk aan te pakken, wordt dus breed gedragen.

Een terechte vraag is waarom is gekozen voor de term fraudebeheersing en niet voor fraudebestrijding. Dat laatste woord klinkt immers logisch. Maar de keuze is heel bewust gemaakt: bestrijden doe je achteraf, terwijl beheersen betekent dat je fraude zo weinig mogelijk ruimte geeft om tot bloei te komen. Bestrijding doe je voor de rechter. En die legt de fraudepleger een straf op, maar speelt geen rol in het voorkomen dat de fraude wordt gepleegd. Met beheersen probeer je het de fraudepleger zo moeilijk mogelijk te maken. En daar gaat het om, want het geld hoort naar de zorg te gaan en niet naar de boef.