Niet vergeten
Jason Bhugwandass geeft in een vastgemaakte tweet aan niet goed tegen complimenten te kunnen, dus misschien moet hij dit even niet lezen. Hij verdient een enorm compliment voor zijn inzet vorige week tijdens de Week van het vergeten kind.
Hetzelfde geldt voor Nienke, Carlijn, Sanne en al die andere ‘vergeten kinderen’ die het lef hadden om hun verhaal over de gesloten jeugdzorg – het thema van de Week van het vergeten kind – met ons te delen. Afgelopen zaterdagmiddag liet Jason via Twitter weten dat de petitie om een einde te maken aan de gesloten jeugdzorg al 120.000 keer ondertekend was. Dat is ongelofelijk hard gegaan. Wie de verhalen over deze kinderen leest, begrijpt ook waarom.
‘Er moet een einde komen aan de gesloten jeugdzorg’
De vraag is natuurlijk: hoe nu verder? Een petitie is nog geen beleid. Margot Ende, directeur van de stichting Het Vergeten Kind, zegt weliswaar dat er een goed alternatief is voor gesloten jeugdzorg, namelijk ‘gewone huizen in gewone wijken, waar deze kwetsbare kinderen met warmte en deskundigheid worden omringd’. Maar in hetzelfde artikel in Trouw noemt directeur Frederique Koelman van De Koppeling het onverantwoord om morgen te stoppen met gesloten jeugdzorg. En staatssecretaris Maarten van Ooijen blijkt deze visie te delen. Hij laat weten nog dit jaar met een plan te komen.
Onderzoek wijst uit dat 86 procent van de kinderen die met gesloten jeugdzorg te maken krijgen, hierdoor beschadigd raakt. Voor de 1.800 kinderen die wellicht ook dit jaar weer in de gesloten jeugdzorg terechtkomen, is de mededeling van de staatssecretaris dus geen geruststellende gedachte.