Niets aan te doen?
Het grote verontschuldigen is begonnen en de aftrap komt van het UMC Utrecht. De boodschap: het spijt ons, maar aan die topinkomens van onze medisch specialisten is nu eenmaal niets te doen. De woordvoerder van het ziekenhuis voert hiervoor drie argumenten aan: 1) het UMC heeft concurrentie van niet-academische ziekenhuizen, 2) het heeft concurrentie van het buitenland en 3) die medisch specialisten hebben rechten opgebouwd en die kun je ze niet zomaar afnemen.
Het laatste argument laten we even liggen tot duidelijk is wat de maatschappelijke gevolgen zijn van de discussie die Capgemini over demotie heeft opgeworpen. Maar die andere twee argumenten? Het argument van concurrentie uit het buitenland vind ik niet heel sterk. Ook medisch specialisten zijn gewoon mensen, met een partner die zijn of haar eigen leven heeft en met kinderen die naar school gaan. Je moet nogal wat in je mars hebben wil je hen ervan overtuigen dat het toch écht beter is dat allemaal op te geven. En als je dan toch gaat, dan zal dat primair zijn omdat je in dat andere land zulk interessant onderzoek kunt doen op jouw vakgebied. En dan is tien- of twintigduizend euro meer of minder geen doorslaggevend argument.
De concurrentie van niet-academische ziekenhuizen is een reëel gegeven. Het zal me dan ook niet verbazen als de discussie over de vraag of alle medisch specialisten in loondienst moeten nu weer nieuw leven wordt ingeblazen. Maar afgezien daarvan geldt ook hier: een medisch specialist die kiest voor een academische setting, doet dit omdat hij of zij behalve de patiëntenzorg het onderwijs en onderzoek zo interessant vindt. Ook voor deze medisch specialist zal het inkomensverschil er veelal niet toe leiden moedwillig de eigen ambities de nek om te draaien.
5 reacties
Wat een gezeur.
http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BY8165&u_ljn=BY8165
De inkomens van zorgbestuurders mogen door de overheid gemaximeerd worden. Dat heeft de rechtbank in Den Haag vrijdag bepaald in het kort geding dat de bestuurdersvereniging NVZD tegen de staat had aangespannen.
Sinds 1 januari is de nieuwe Wet Normering Topinkomens (WNT) van kracht voor functionarissen in de publieke en semi-publieke sector. Hierin is bepaald dat dergelijke niet meer dan 130 procent van een ministerssalaris mogen verdienen, hetgeen neerkomt op zo’n 193.000 euro per jaar. Enkele tientallen zorgbestuurders zitten daar nu boven.
–Twee oplossingen;
-1-maak deze medisch specialisten tot bestuurders van hun eigen zorginstelling, de BV, en laat de WNT van toepassing zijn.
-2-maak de prestaties van deze medisch specialisten openbaar! Wat presteren deze sterren van de medische stand in vergelijking tot de benchmark, bijvoorbeeld Mayo Clinic, en wat zijn deze prestaties de maatschappij/patienten dan wel waard?
500.000 voor een Mayo Clinic waardige internist, oogarts, oncoloog, e.d. is een koopje voor de Nederlandse samenleving.
Maar dan moeten deze specialsten wel met alle billen bloot! Dat doen hun Mayo Clinic collegae immers al jaren en met voor hen zeer goed resultaat en met een nog veel hoger resultaat voor de patienten. Mayo Clinic trekt dan ook patienten aan vanuit de hele wereld. Hoe zit dat met de Academische Ziekenhuizen in Nederland? En waarom is dat?
Nou dan? Einde gezeur.
ANH Jansen
11 januari 2013 / 14:43Het gezeur is toch nog niet helemaal afgelopen.
Zorginstellingen versus zorgverzekeraars
De NVZD betoogde in de pleitnota ook dat de toepassing van de WNT in strijd is met het gelijkheidsbeginsel. Zorgverzekeraars worden namelijk onder het tweede regime geschaard en zij mogen wel hun eigen beloningscode voeren. De Staat voert aan dat zorgverzekeraars onder het tweede regime vallen omdat zij, in tegenstelling tot zorginstellingen, opereren op een markt waar serieuze concurrentie bestaat op het gebied van marktaandeel en omdat zij aanvullende verzekeringen aanbieden die buiten het semipublieke domein vallen. Daarmee is volgens de rechter voldoende aannemelijk gemaakt dat zorginstelling en zorgverzekeraars niet als gelijke gevallen behandeld hoeven te worden
—Concurrentie tussen verzekeraars? Volgens de NZa zelf is er sprake van een geconcentreerde tot zeer gecontreerde markt. Tevens treden er geen nieuwe verzekeraars toe tot de NL markt. Geen nieuwe toetreders zou toch de vraag moeten oproepen of er wel sprake is van een markt.
En is er dan geen sprake meer van concurrentie tussen ziekenhuizen en hun medisch specialisten? Dat was toch ook een van de pijlers van het zorgstelsel systeemmodel 2006? Prestatie bekostiging? De Rechter heeft er blijkbaar nog niet van gehoord.
Uitspraak van de Rechter is niet houdbaar.
Follow the money. Waar komen ex politici terecht? Bij de verzekeraars en niet bij de ziekenhuizen. En de reden heeft de Rechter gegeven.
Tot zover het altruisme bij de politici.
De NVZD moet gewoon in beroep gaan.
ANH Jansen
11 januari 2013 / 15:10http://www.economie.nl/artikel/nieuwjaarsartikel-naar-sterke-instituties
En natuurlijk het nieuwjaars artikel van EZ secretaris generaal Chris Buijink.
“Een betere borging van de publieke belangen is niet gebaat
bij een ideologische keuze tussen markt óf overheid. Om
het sturingsvacuüm in semi-publieke sectoren te doorbreken
moet per sector de juiste mix van meer democratische controle
en meer marktdruk gevonden worden. Zo spelen in de curatieve
zorg onderling concurrerende verzekeraars een belangrijke
rol in de sturing van zorgaanbieders. Grotere risicodragendheid
stimuleert verzekeraars om meer te sturen op kwaliteit en
kostenbeheersing. Dit kan betekenen dat de overheid hierop
minder hoeft te sturen.”
En door de ‘sturing’ door de verzekeraars is er ook sprake van toegenomen risico dragendheid voor de zorgaanbieders, tot de medisch specialisten aan toe.
Hamvraag is dan ook: wie zit hier nu te zwarte pieten?
ANH Jansen
11 januari 2013 / 15:23Ik merk dat u ineens vooral heel erg op uw eigen reacties aan het reageren bent meneer Jansen. Dit neemt niet weg dat ik uw beide voorstellen uit uw eerste reactie prijzenswaardig vind.
Frank van Wijck
11 januari 2013 / 15:25Aanvullen is geen reageren. Beide aanvullingen horen bij de eerste inbreng. En de aanvullingen zijn toepasselijk omdat de inkomenspolitiek vanuit het Openbaar Bestuur zeer selectief wordt bedreven. Men leze de Nieuwjaars boodschap van de heer Buijink er maar op na: hij verzwijgt het publieke domein/Overheid en stelt bloosloos de geringe productiviteit van de semi publieke en private sector aan de orde.
Groot deel van het probleem in Nederland ligt bij het macro beslag van de NL Overheid op de economie. Kunst van het wegkijken noemt Frits Bolkenstein dit. Van Vollenhoven doet er in de Volkskrant een boekje over open. Ontkennen van de werkelijkheid is bij het Openbaar Bestuur tot grote hoogte gestegen.
Kenneth Rogoff noemt dit “het onverslaanbare beest’.
Hierin is Nederland weer wel Gidsland: hoever mag het macro beslag stijgen en hoe krijgt men het omlaag om de economie weer op gang te krijgen. Gezien de inbreng van Buijink is het ‘Beest” nog springlevend; de Overheid moet een grotere rol krijgen een meer aan de touwtjes trekken.
De NVZD moet gewoon in beroep gaan en de zaak open stellen voor burgers en buitenlui die via deze rechtsgang het ‘Beest’ willen temmen.
ANH Jansen
12 januari 2013 / 14:39