Niets wijzer geworden

Huisartsen worden steeds vaker geconfronteerd met patiënten die afzien van een behandeling omdat ze die niet kunnen betalen. Ze gaan niet naar de fysiotherapeut, terwijl dit vanwege hun knieblessure wel nodig is. Of ze doen langer met hun geneesmiddelen door deze om de dag te slikken in plaats van iedere dag. Dit zijn de resultaten van een enquête die de Landelijke Huisartsen Vereniging en de NOS hielden om de effecten van de verhoging van het verplicht eigen risico van 220 naar 350 euro in kaart te brengen.

Jammer is dat er geen historische cijfers zijn over zorg mijden waarmee we de uitkomst van het huidige onderzoek kunnen vergelijken. Een dergelijke grootschalige enquête heeft niet eerder plaatsgevonden, zodat we niet weten of mensen in eerdere jaren wel gehoor gaven aan de doorverwijzing door de huisarts. Bovendien worden de mensen die nu zeggen de doorverwijzing naast zich neer te leggen niet gevolgd. We weten dus niet of ze écht afzien van behandeling, of dat ze alleen maar zeggen dat ze dit doen. En in het onderzoek is ook niet meegenomen hoeveel procent van de klachten door het afzien van behandeling verergert, zodat in tweede instantie zwaardere en dus duurdere zorg nodig is, en hoeveel klachten spontaan overgaan.

Met andere woorden: we weten eigenlijk nog steeds niets. En om mijn critici voor te blijven: hiermee bedoel ik niet dat ik de klachten of de financiële nood van deze mensen niet serieus neem. Ik bedoel alleen wat ik zeg, namelijk dat we niet weten waarover we het hebben. En niet weten waarover we het hebben vormt geen basis voor beleid.

Delen