Nieuw leiderschap
Movimento, bureau voor executive search en interimmanagement in de zorg, presenteerde gisteren zijn nieuwe podium voor leiderschap in de zorg onder de naam Pallas. Jeroen Smit, hoogleraar journalistiek en auteur van De prooi, sprak hier over de noodzaak van nieuw leiderschap in de zorg. In die zorg ziet hij hetzelfde gebeuren wat eerder in de bankwereld gebeurde: leiders die lang samen optrekken, succesvol worden en vervolgens in hun eigen waarheid gaan geloven. “Ze stoppen met luisteren”, zei hij, “en blijven hangen in de retoriek die stelt dat de strijd het beste in leiders naar boven brengt.”
Het is inderdaad tijd voor nieuw leiderschap in de zorg, betoogde Smit daarom, in lijn met de doelstellingen die Movimento met Pallas heeft. Wat nodig is, stelde hij, zijn leiders die verbinding tot stand kunnen brengen en die in staat zijn tot reflectie. “Eigenlijk moet die leider een dokter zijn”, zei hij, “want het is voor een dokter heel moeilijk om naar een niet-dokter te luisteren.”
Maar er moet ook sprake zijn van diversiteit. In Noorwegen bestaat inmiddels de afspraak dat 40 procent van de leiders vrouwelijk moet zijn. Andere landen beginnen die lijn te volgen. Verder gaat de toenemende transparantie in de samenleving gevolgen krijgen voor leiders, stelde Smit. Het feit dat transparantie hen confronteert met de gevolgen van hun handelen, zal vanzelf tot een gedragsverandering leiden.
De aanwezigen in de zaal, een kleine tweehonderd bestuurders in de zorg (al dan niet interimmers), reageerden enthousiast op zijn verhaal. Wel vond iemand het een beetje nadrukkelijk schoppen tegen de gevestigde orde. Maar dat is niet erg, zonder wat duwen en trekken zal die gevestigde orde echt geen plaatsmaken voor nieuwe leiders.
5 reacties
Ik hou niet zo van die omdraaiingen. 1. Je moet een leider zijn. 2. ….dat kan een dokter zijn…. of een ervaren bestuurder….en een man of vrouw…..gehandicapt…..
Als je allerlei eisen stelt aan leiderschap dan wordt de leider manager en die heet niet voor niets manager….
Marcel Pater
2 februari 2014 / 11:26Leiders in de zorg hoeven geen dokter te zijn, maar moeten mijns inziens vooral ‘vertalers’ zijn, die de verschillende partijen kunnen uitleggen wat er bedoeld wordt. Dokters en management spreken een andere taal, maar ook het brede veld rond de zorg spreekt andere taal. Leg een gemeente maar eens uit hoe de dokter denkt, maar ook andersom! Door te zeggen dat een leider een ‘dokter’ zou moeten zijn stap je in de valkuil van dominantie van één van de partijen. Leiderschap in de zorg vraagt om luisteren, om vertalen, om uitleg en vooral ook om duidelijkheid en (transparant) inzicht geven over en weer over keuzes die gemaakt (moeten) worden. Zowel inhoud als beleid zijn daarbij nodig…
En een goede leider kan dit, ongeacht of hij dokter of bestuurder/manager is.
Marieke v. Werkhoven
2 februari 2014 / 14:49Vertaler vind ik een mooie term Marieke. Je hebt gelijk dat dominantie van een van de partijen eigenlijk per definitie geen goed idee is. Ook in de discussie die op Twitter werd gevoerd naar aanleiding van deze blog, onderschreven de meeste mensen niet de stelling van Jeroen Smit. Aan de behoefte aan nieuw leiderschap in de zorg doet dit echter niets af.
Frank van Wijck
2 februari 2014 / 18:59Jeroen Smit bedoelde in zijn betoog vooral dat de leider gesprekspartner moet zijn en weten wat er op de werkvloer speelt. Dat kan volgens mij ook zonder dat je vakgenoot bent (bijvoorbeeld dokter). Ik zie in toenemende mate de top van de organisatie regelmatig meelopen op de werkvloer of informeel in gesprek gaan met klanten en medewerkers. Op deze manier weet je waar je het ook alweer voor doet en wat de consequenties van (beleids)maatregelen zijn. Een soort undercover-boss maar dan in alle openheid.
Marianne
4 maart 2014 / 16:57Zo’n undercover-boss (mooie term trouwens) is een goede ontwikkeling. En ik ben het met je eens dat deze voeling met de werkvloer belangrijker is dan de vraag of de leider wel of niet een dokter is.
Frank van Wijck
4 maart 2014 / 19:52