Nog even niet

In de Nationale visie en strategie op het gezondheidsinformatiestelsel (pdf) wordt eenheid van taal benoemd als randvoorwaarde voor databeschikbaarheid. In dit document wordt ook duidelijk uitgelegd waarom databeschikbaarheid essentieel is in de zorg.

Wie patiënt wordt, wordt vaak niet op één plaats in de zorg behandeld. Neem als voorbeeld iemand met kanker. De huisarts is de eerste in de keten waar de patiënt terechtkomt. Na verwijzing zijn bij de behandeling in het ziekenhuis meerdere specialismen betrokken. Mogelijk ondergaat de patiënt een deel van de behandeling in een tweede ziekenhuis. Daarna gaat hij weer terug naar het eerste. En na het ontslag zijn bij het vervolg zorgprofessionals in de eerste lijn betrokken. Daarnaast is er natuurlijk het secundair gebruik van data, voor wetenschappelijk onderzoek.

De eerste stap in databeschikbaarheid is eenheid van taal

Beschikken alle bij dit proces betrokken professionals – en ook de patiënten – niet over de data uit de voorgaande stappen in het proces, dan heersen inefficiëntie en onduidelijkheid.

De eerste stap in databeschikbaarheid is eenheid van taal. Minister Fleur Agema van VWS zegt nu voorlopig eenheid van taal niet te willen verplichten. De vraag is ook of dat op het moment de juiste weg zou zijn. De overheid speelt een coördinerende en faciliterende rol in het proces. Maar het is een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de zorgpartijen zelf om te doen wat nodig is. In de Nationale visie en strategie staat dan ook: ‘Zo nodig worden afspraken in een wet opgenomen’. Met andere woorden: dit vereist zorgvuldige overweging. Het is niet het uitgangspunt.