Nooit meer

Dit nooit meer, klonk het bij de chaos die ontstond na het faillissement van de MC-ziekenhuizen in Amsterdam en Lelystad. Begrijpelijk, want de Onderzoeksraad maakte duidelijk dat de manier waarop dit proces verliep  geen schoonheidsprijs verdient.

Terecht dus dat VVD-Tweede Kamerlid Hayke Veldman wil weten of herhaling écht uitgesloten is. Karina Raaijmakers, directeur toezicht en handhaving bij de Nederlandse Zorgautoriteit, geeft een antwoord op die vraag dat positief begint: “We zien een faillissement eerder aankomen, waardoor we tijdig stappen kunnen zetten.” Maar ze eindigt toch in mineur als ze daaraan toevoegt: “Een voorwaarde is wel dat iedereen zijn bestuurlijke verantwoordelijkheid neemt. Bestuurders van zorgverzekeraars en ziekenhuizen moeten de toezichthouders wel tijdig informeren. Zeg dus nooit nooit.”

‘Zeg nooit nooit’

Jaap van Manen, voorzitter van de onderzoekscommissie die zijn naam draagt, voegt daar een element aan toe als hij, gevraagd naar de rol van de toezichthouders en het ministerie van VWS, zegt: “Iedereen wist al lang dat het financieel niet goed ging. Dat was al zo lang het geval dat men dacht: het zal nu ook wel weer meevallen.”

Dat deed het dus niet, weten we nu, met alle gevolgen voor de korte termijn van dien. Hieruit kunnen twee lessen worden getrokken. De eerste is dat álle partijen veel meer bij elkaar op schoot moeten zitten om alert te zijn op zulke situaties. En de tweede is dat ze daarbij al in een vroeger stadium een worst case scenario moeten schetsen dat de continuïteit van patiëntenzorg waarborgt en de verantwoordelijkheid daarvoor op de juiste plek legt (niet bij de curator dus). Want een ziekenhuis is ook maar een bedrijf, en bedrijven kunnen nu eenmaal failliet gaan. Maar het zijn wel bedrijven waarop we als burgers wat meer willen kunnen vertrouwen dan een kledingwinkel of restaurant.

Delen