Onbedoeld pleidooi
Orthopedisch chirurg Richard van Hillegersberg van UMC Utrecht stelt dat patiënten met dikke darmkanker en uitzaaiingen in de lever steeds beter kunnen worden geopereerd. Ze behouden hierdoor een betere conditie en blijven langer in leven. Maar veel artsen kennen de verbeterde operatietechnieken niet en daardoor blijft patiënten die kans op behandeling onthouden, stelt hij. En omdat het over kanker gaat en dus over leven en dood, haalt deze stelling de media. Leuk voor Van Hillegersberg, want die kan hiermee en passant in het nieuws brengen dat twee van zijn studenten volgende week promoveren op nieuwe behandelingen op dit gebied.
Maar is daarmee de stelling van Van Hillegersberg over het niet in de praktijk benutten van theoretische mogelijkheden ook nieuws? Allerminst. Engels onderzoek heeft al geruime tijd geleden aangetoond dat heel veel tijd verloren gaat tussen publicatie van wetenschappelijk medisch onderzoek en toepassing hiervan in de praktijk, namelijk zeventien jaar. Binnen Van Hillegersbergs eigen UMC Utrecht is een netwerk voor implementatie en kennisoverdracht opgezet, als poging het lek te dichten tussen de kennis uit onderzoek en de weerklank daarvan in de praktijk. Als Van Hillegersberg dat netwerk niet kent, moeten de initiatiefnemers ervan misschien wat meer reclame maken in eigen huis. En als Van Hillegersberg het netwerk wil benutten, is Geert van der Heijden van het Julius Centrum de geschikte contactpersoon.
Afgezien daarvan is Van Hillegersbergs opmerking overigens voer voor zorgverzekeraars die inzetten op concentratie van ziekenhuisfuncties. Immers: als het aantal medisch specialisten dat deze specifieke kankerzorg verricht kleiner is, zijn de lijnen tussen hen korter en kan de informatieoverdracht tussen hen sneller verlopen. Dat komt de kwaliteit van de patiëntenzorg ten goede. Feitelijk is de opmerking van Van Hillegersberg dus een pleidooi voor selectieve contractering van zorgaanbieders.