Ondoordachte opinie

Na afgelopen dinsdag ziekenhuisbestuurder Hugo Keuzenkamp was het gisteren de beurt aan orthopedisch chirurg San Oei om de zorgconsument weg te zetten als koopjesjager. Als het eigen risico eenmaal opgesoupeerd is, gaan mensen naar hartenlust zorg consumeren en dus ook second opinions aanvragen, is zo ongeveer zijn stellingname.

Waar Oei aan voorbij gaat, is dat zieke mensen geen hebberige consumenten zijn die van website naar website fladderen op zoek naar nóg meer extra’s of korting, maar bange mensen die goed geïnformeerd willen worden en die niet per se hun lot willen verbinden aan de eerste die zegt welke behandeling het best voor ze is.

Iemand met prostaatkanker bijvoorbeeld die op het punt is aanbeland dat prostatectomie nodig is, kan van een behandelaar die over een robot voor deze ingreep beschikt een heel enthousiast verhaal horen over de toepassing hiervan. Maar vervolgens kan hij thuis in het Logboek van de Prostaatkanker Stichting lezen dat nog weinig wetenschappelijk bewijs bestaat voor de meerwaarde van die techniek en dat dus voorzichtigheid geboden is. Bij een second opinion haalt de andere behandelaar misschien wel de recente publicatie in the Lancet aan over robot geassisteerde prostatectomie, die de waarschuwing tot voorzichtigheid van de Prostaatkanker Stichting onderschrijft.

Op basis van dat tweede gesprek beschikt de patiënt dan over informatie die hij van de eerste behandelaar niet heeft gekregen, maar die wel een doorslaggevende rol kan spelen voor hem om tot een behandelingsbeslissing te komen. Dus een eigen risico voor de second opinion invoeren? Nee dokter, gewoon de patiënt volledig informeren en hem de ruimte bieden om na te denken over het gebodene en dit nog eens bij een collega tegen het licht te houden. Het gaat om zijn lijf.

Delen