Onthechting

Staatssecretaris Martin van Rijn zei het vorige week al: een succesvolle toekomst voor de langdurige zorg is alleen mogelijk als zorgprofessionals en mantelzorgers goed met elkaar leren samenwerken . Hij zei dit tijdens een rondetafelgesprek met een aantal zorgaanbieders. Een van hen zei heel treffend dat een cliënt in het verleden bij de aanbieder van langdurige zorg werd afgeleverd en vervolgens zes weken geen contact mocht hebben met zijn familie, “om de onthechting te bewerkstelligen”. Die tijd is definitief voorbij.

Nu zijn het de werkgevers die moeten onthechten. Zij maken zich zorgen over de groei van het aantal mantelzorgtaken dat van werknemers wordt verlangd. Op zich begrijpelijk, want werkgevers die werknemers een fulltime dienstbetrekking aanbieden, gaan er begrijpelijkerwijs vanuit dat die werknemers ook daadwerkelijk fulltime beschikbaar zijn. Wordt zo’n werknemer mantelzorger voor een partner, ouder of kind dan lukt dit niet altijd meer. En die situatie kan lang – zelfs jarenlang – duren.

Pakweg anderhalf jaar geleden interviewde ik trendwatcher Adjiedj Bakas, waarbij ook dit onderwerp aan de orde kwam. Hij zei toen: “Fulltime werken zal minder de norm worden. Als je voor je moeder moet zorgen, moet je daarvoor tijd vrijmaken. Het werk dat hierdoor op die vrijgekomen dag blijft liggen, kan een ander dan weer invullen.” Met andere woorden: het werk wordt toch wel gedaan, werkgevers zullen het alleen anders moeten gaan invullen.

Maar dit betekent wel dat ook werknemers zullen moeten onthechten. Banen voor het leven bestaan allang niet meer. De nu voorliggende vraag is in hoeverre in de zorgzame samenleving fulltime werken en de daarbij horende welvaart nog een continu vol te houden perspectief zijn.