Onwetendheid

Edith Schippers (VWS) moest Kamervragen beantwoorden van Renske Leijten en Henk van Gerven. Deze SP’ers willen niet dat concurrentie in de zorg gaat plaatsvinden op basis van vergelijking van sterftecijfers, de Hospital Standardized Mortality Ratio (HSMR). “Deelt u de mening dat een systeem waarin zorgverzekeraars ziekenhuizen publiekelijk afrekenen op hun HSMR kan leiden tot het weigeren van patiënten met een te hoog sterfterisico?”, luidde een van de vragen.

Laten we realistisch zijn: ja, dat risico bestaat, theoretisch althans. Geen enkel ziekenhuis wil hoge sterftecijfers. Daarom begrijp ik ook heel goed de reactie van Schippers. Zij stelt dat het denkbaar is niet alleen te kijken naar de sterfte in de ziekenhuizen, maar ook naar de sterfte binnen dertig dagen na ontslag. Zo gebeurt het in Engeland ook.

Maar laten we ook nuchter zijn. Waar is de SP eigenlijk precies zo bang voor? Denkt ze nu werkelijk dat  het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis kankerpatiënten gaat weigeren, omdat een verhoudingsgewijs groot aantal van deze patiënten een korte levensverwachting heeft? Keuzebepaling op basis van sterftecijfers is geen probleem, als in het bepalen van die cijfers maar de zorgzwaarte van de patiënten wordt meegewogen, en als daarover maar helder wordt gecommuniceerd.

Van de Canadese arts William Osler is het citaat “Hoe groter de onwetendheid, hoe groter het dogmatisme.” Dat de SP er de voorkeur aan geeft onwetend te blijven, is niet erg. Dat zij als dogma hanteert niet op basis van kennis te willen handelen, is kwalijk.

 

Delen