Onze toekomst
Een 62-jarige Canadees krijgt in de badkamer een beroerte. Hij moet zich een week lang met water uit zijn toilet in leven houden voordat hij wordt gevonden. En jawel hoor: via Twitter lees ik meteen de vraag of dit onze toekomst is. Onzinnig natuurlijk om het verhaal van één individu te vertalen naar de toekomst van onze hele samenleving. Maar wel typerend voor de vele paniekverhalen die momenteel de rondte doen over hoe onze zorg ‘wordt afgebroken’ nu veel taken worden overgeheveld naar de gemeenten. De overheidspublicatie Misverstanden over de Wmo 2015 is beslist niet voor niets verschenen. Sterker nog, het is feitelijk een van de beste Postbus 51 publicaties die onze overheid ooit heeft voortgebracht.
Hoe anders het ook kan, bewees afgelopen zondagavond de bezorgde pizzakoerier die groot alarm sloeg toen zijn vaste klant niet opendeed. Op Twitter werd hij meteen gekenschetst als de held van de dag en een goed voorbeeld van de participatiemaatschappij. Het is bijna jammer dat de klant in kwestie gewoon diep in slaap was en dus niets mankeerde.
6 reacties
je URL is niet correct Frank.
Het voorbeeld van de Pizzakoerier….mooi, maar denk je nu echt dat dát de participatiemaatschappij is? Een weldenkend mens die beseft: hier heeft iemand iets besteld en nu doet hij niet open. Laat ik hier wat mee doen. Mooi, maar daarmee kun je de terechte zorgen van veel mensen over de transitie en verdwijnen van budgetten en feitelijke zorg niet teniet doen. “vrees niet, de pizzakoerier waakt over u”
Rob Schonck
29 juli 2014 / 10:00Vervelend dat de URL niet werkt. Het document is te downloaden via: http://www.rijksoverheid.nl/ministeries/vws/documenten-en-publicaties/brochures/2014/07/09/misverstanden-over-de-wmo-2015.html. Verder denk ik dat wij allebei wel begrijpen dat de wereld niet van één pizzakoerier aan elkaar hangt. Maar van het ontstaan van die participatiesamenleving zie ik voorbeelden genoeg, zowel georganiseerd (WeHelpen, Burennetwerk, DemenTalent et cetera) als één op één.
Frank van Wijck
29 juli 2014 / 11:50Wat is een KIR?
10 serieuze vragen en 10 nietszeggende antwoorden die allen gemeen hebben om de hete brei heen te draaien en de ‘cliënten’ in het ongewisse te laten.
Zie vraag 10. Krijgt de Gemeente nu wel of niet Medisch Dossiers te zien? Vooraf niet, maar om een goede beoordeling te kunnen maken mogen de gemeenten de cliënten wel vragen om die dossiers. En wat zegt de Minister over de criteria om tot een goede beoordeling te kunnen komen?
Juist.
Dus de gemeente krijgt medische dossiers te zien.
Vraag 7. Ik zal moeten vertrekken uit mijn verzorgingshuis. De Minister volstaat met het antwoord dat van vertrek geen sprake zal zijn, wel van een verhuizing.
Is een verhuizing wat anders dan een vertrek?
Wat is een KIR? Als het eruit ziet als een KIR, loopt als een KIR en onzin uitkraamt als een KIR moet het wel een KIR zijn.
Dit schrijven van Postbus 51 is een zuivere KIR; een kluitje in het riet.
Een deugdelijke juridische opleiding met een uitstekende taalkundige beheersing en een zeer goede Rechtsbijstandverzekering zijn vereist om met de WMO 2015 om te kunnen gaan, als burger.
De burger is er voor de Overheid in dit land.
De link is niet het enige die niet werkt zoals deze zou moeten.
Hoeveel gewone Nederlanders weten wat een uitvoeringsbesluit is en waar je dit kan vinden? En hoe is de taal van zo’n uitvoeringsbesluit? Kan een gewone Nederlander dat bevatten?
Laat Postbus 51 maar eens beginnen met een proefpanel om te zien hoeveel mensen hun brochures werkelijk begrijpen.
En om nu een Pizzakoerier als voorbeeld te zien van de participatie maatschappij gaat wel heel erg ver. Een niet bezorgde Pizza komt voor rekening van de koerier zelf! Financiële prikkels werken altijd.
Hoe ziet FvW dan een escort dame?
Participatie met een happy end?
Wat een toekomst.
Je zou er gewoon van gaan KIRren.
ANH Jansen
29 juli 2014 / 17:32Onze toekomst is dichterbij dan FvW denkt.
http://www.rijksoverheid.nl/ministeries/vws/documenten-en-publicaties/publicaties/2014/07/29/tekstblokken-over-aankondiging-opvragen-zorgovereenkomsten.html
Een andere Postbus 51 brochure.
Tekstblokken aankondiging opvragen zorgovereenkomsten
U ontvangt momenteel van de gemeente een persoonsgebonden budget (pgb) voor hulp bij het huishouden Door nieuwe wetgeving verandert er een aantal zaken rondom het PGB . Per 1 januari 2015 wordt het trekkingsrecht voor het pgb ingevoerd. De Sociale Verzekeringsbank (SVB) gaat uw pgb beheren. In deze brief leest u wat ’ trekkingsrecht’ is en welke informatie de SVB binnenkort van u nodig heeft .
Het trekkingsrecht houdt in dat u uw pgb niet meer op uw eigen bankrekening gestort krijgt, maar dat de SVB uw pgb beheert en de betalingen aan uw zorgverlener(s) uitvoert. U geeft de SVB opdracht om uw zorgverleners te betalen en kiest zelf uw zorgverlener(s). De SVB betaalt uw zorgverlener(s) op basis van een factuur, een urenbriefje of een maandelijkse betaling. De SVB en de gemeenten controleren vooraf of u de zorg die u wilt inkopen past binnen de afspraken waarvoor u een budget heeft gekregen.
—-Duidelijk toch?
U hoeft op dit moment nog geen actie te ondernemen.
In ontvangt u van de SVB of uw zorgkantoor een brief waarin zij u vragen een kopie van uw zorgovereenkomst(en) op te sturen. Het is belangrijk dat u uw zorgovereenkomsten naar de SVB stuurt. Als de SVB geen zorgovereenkomst heeft, kan uw zorgverlener niet betaald worden.
–en zo gaat dit maar door.
50% van alle universitair opgeleiden werkt bij de Overheid en dat is te merken.
Bak hier maar eens een Pizza van.
Laat nu in kader van de participatiemaatschappij die gezelschapsdame maar komen.
Zal voor de Pizzakoerier wel een briefje ophangen; ben even druk met warm participeren, bezorgen bij de buren en de overbuurman betaalt wel. Het is immers Amsterdam Noord.
Komt allemaal goed. Gewoon een kwestie van helder en duidelijk communiceren in begrijpelijk Nederlands voor iedere inwoner van dit land.
ANH Jansen
29 juli 2014 / 18:02@ANH jansen
Drs. Bellemakers schreef in 2008 onderstaande.
PGB 1995 – 2008: Een (zelf)regietraject met eindeloze horden
Morgen mag ik op gesprek bij de gemeente. Zo is de procedure als je een klacht indient omdat je, ofschoon herindiceerd, nog steeds geen PGB hebt ontvangen.
Ik had liever gezien dat de gemeente per omgaande het budget had overgemaakt of, als dat niet kan, dat de uitstaande rekeningen over januari van mijn hulpen alvast betaald zouden worden. Maar zó werkt zelfregie niet.
Politici, beleidsmakers, financiers en een aantal zorgaanbieders omarmen zelfregie voor burgers met een langdurige zorgvraag publiekelijk. Als echter punt bij paaltje komt dat zijn zij voortdurend tot in de details in de weer met het inkaderen ervan via protocollen, beleidsregels en wetgeving, en door de regie over de uitvoering van het PGB-beleid telkens in andere handen te leggen.
Op 1 Juli 1995 trad de eerste subsidieregeling Cliëntgebonden budget in werking. In dat jaar telde ons land circa 6000 budgethouders (V & V – en VG- sector). Tijdens de zes maanden die volgden, mochten we zelf ons budget beheren. De indicatiestellers van de thuiszorgaanbieders zagen geen heil in het PGB met als gevolg dat budgethouders vaak een kleinere ‘thuiszorgproducten’-indicatie met bijbehorend budget toegekend kregen dan situatiegenoten die naturazorg wensten.
In 1996 en 1997 werden onze PGB’s en het beheer ervan overgeheveld naar administratiekantoor KPMG. Hoewel KPMG door Per Saldo, de vereniging van budgethouders was ingehuurd en werd aangestuurd, belandden budgethouders en medewerkers in chaotische tijden. De stress liep maandenlang torenhoog op als arbeidsovereenkomsten en speciaal daarvoor ontworpen werkbriefjes verloren gingen of retour kwamen of als er iets mis ging met de uitbetalingen. Het duurde lang alvorens KPMG de boel onder controle had. Toen dat eenmaal het geval was, bleek de overheid er alweer andere regie-ideeën op na te houden.
Vanaf 1 januari 1998 moest de SVB deze beheeractiviteiten gaan verrichten. De centrale overheid meende dat de SVB dit veel beter kon gezien aanwezige expertise op het gebied van kinderbijslag en andere periodieke uitkeringen. De SVB nam niet de fakkel van KPMG over maar meende een geheel nieuw uitvoeringssysteem met eigen reglement te moeten ontwikkelen. Door toedoen van de SVB kregen budgethouders en hun medewerkers opnieuw maandenlang te maken met chaos, onrust en bestaansstress.
Zelfregie had in de tweede helft van de jaren negentig vooral een psychologische betekenis: betrokken partijen verwachtten van budgethouders dat zij zich wederom flexibel, geduldig en begripvol opstelden tegenover alles wat hun zelfregie nu juist ondermijnde.
De indicatiestellers van de thuiszorg kregen in 1998 een werkplek bij Rergionale Indicatieorganen (RIO’s) waar gemeentes de scepter voerden. Voortaan zou er onafhankelijk, neutraal en professioneel geïndiceerd worden. Budgethouders kregen opnieuw herindicaties voor hun kiezen die veel stress en bestaansonzekerheid met zich mee brachten. Ondermeer omdat verschillen in opvattingen over de inzet van mantelzorg tot kleinere indicaties leidden.
Het jaar 2000 bracht weer een nieuwe instantie met eigen beleidsvoering en huishoudelijke regels in het veld: de zorgkantoren. Ter introductie kregen alle budgethouders een klapper met alle mogelijke standaardformulieren. Zó moest er voortaan met elkaar gecommuniceerd worden en niet anders.
Vanaf … krijgen budgethouders wederom hun PGB op een eigen rekeningnummer gestort. Voortaan dienen zorgkantoren als supervisor en controleur op te treden.
April 2003: nog maar net gewend aan deze nieuwe gang van zaken, meldt de centrale overheid dat er niet langer in termen van zorgproducten gedacht moet worden maar in termen van zorgfuncties. De AWBZ-nieuwe stijl kenschetst zich door zorgfuncties, zorgklassen en bandbreedtes waartussen geïndiceerde cliënten en hun zorgverleners naar believen mogen schuiven. Dit klinkt veelbelovend. Helaas blijken herindicaties wederom veel lager uit te vallen, zelfs bij een verslechterde medische toestand. Het werkdocument ‘mantelzorg’ en het bandbreedtebeleid blijken een negatieve uitwerking te hebben op zorgaanspraken.
Zelfs overheidsregisseurs hebben rustpauzes nodig, zou je denken. Maar de overheid wenst nu de circa 86 RIO’s weg te halen bij de gemeentes. Naar eigen zeggen is het beter om de indicatieorganen centraal aan te sturen. In 2005 zijn de Centra Indicatiestelling Zorg (CIZ) een feit.
Budgethouders proberen intussen het hoofd te bieden aan: alsmaar strakkere normen voor ‘gebruikelijke zorg’, mensvreemde normen voor Ondersteunende Begeleiding, overheveling van verpleegkundige activiteiten naar persoonlijke verzorging en wisselende visies op de ‘vrije’ besteding van het forfaitaire bedrag.
En dan wordt het 1 januari 2007. Onder de noemer van ‘zorg dicht bij de burger ontwikkelen en uitvoeren’, wordt de huishoudelijke zorg overgeheveld uit de AWBZ naar de WMO en worden gemeentes aan het werk gezet om wederom een eigen uitvoeringsorganisatie in het leven te roepen, met personeel, computerprogramma’s, voorlichtingsmateriaal, eigen reglement en eigen indicatiestellers. Een jaar later blijkt mijn gemeente nog altijd bezig te zijn met het opbouwen van het apparaat zonder de burger daarbij te betrekken.
In het kader van het lokale klachtenprotocol, vindt morgen het gesprek plaats over het achterwege blijven van het geïndiceerde PGB-HZ.
Geschetste ervaring leert mij dat ik op de volgende feedback kan rekenen:
· Te weinig informatie ontvangen van overheid, VNG, CIZ, CAK, cliënten;
· Zorgkantoor werkt niet goed mee, respectievelijk gegevens zorgkantoor kloppen niet;
· Computersystemen zijn niet compatibel of functioneren überhaupt niet;
· Veel ziek personeel, te weinig personeel, personeel moet nog (bij)geschoold worden, personeel lijdt onder hoge werkdruk;
· samenwerking met andere gemeentes kost meer tijd dan gedacht;
· problemen met aanbesteding zorg / indicatiestellingen;
· Aantal WMO-cliënten overtreft verwachtingen van gemeente;
· Eigen dossiervorming rondom burgers met beperkingen niet op orde;
· Miscommunicatie met andere medewerkers / afdelingen / afdeling financiën;
· Onvoldoende kennis over het PGB in huis / weerstand tegen het PGB;
Waar blijft de zelfregie?
jet
29 juli 2014 / 20:37zo wordt er dus gesold met ons- mensen met progressief invaliderende aandoeningen of chronische ziekten..
jet
29 juli 2014 / 20:38