Op de schop

Bij het bekendmaken van de nieuwe zorgpremie van DSW zegt directeur Aad de Groot: ‘Met de invoering van marktwerking binnen het zorgstelsel in 2006 is geprobeerd om de kostenstijgingen in de zorg te dempen en tegelijkertijd de kwaliteit van de zorg te verbeteren. We kunnen zeggen dat dit niet is gelukt’.

Het punt is: dat weten we niet. Naast het huidige stelsel heeft geen schaduwstelsel gedraaid dat bewijst dat de situatie in een ander stelsel anders – gunstiger – was geweest. Wat we wel weten, is dat ook in een ander stelsel sprake was geweest van toenemende vraag naar zorg door de vergrijzing, van nieuwe behandelmethoden en van stijging van de loonkosten.

Naast het huidige stelsel heeft geen schaduwstelsel gedraaid

De Groot doet een rigoureus voorstel: beperk de maandelijkse zorgpremie tot dertig euro per persoon en maak de rest inkomensafhankelijk via de belasting. De vraag is wat dit als op zichzelf staande maatregel oplevert, en of het inderdaad het stelsel is dat op de schop moet.

Hij heeft gelijk als hij ook stelt dat moet worden ingezet op preventie en een prettige woon-, werk- en leefomgeving. Dat moet ook. Maar dat zijn maatregelen die ver voorbij de reikwijdte van het stelsel gaan en waarbij dus ook een andere aanpak hoort dan aanpassing van het zorgstelsel. Als ons beeld op de schop gaat van hoe veel (of beter gezegd: hoe weinig) zorg bijdraagt aan onze gezondheid, kunnen veel effectievere stappen worden gezet om de voortschrijdende groei van de zorgkosten te beteugelen. Dit vraagt echter wel om een coalitie die hierop concreet beleid voert en die niet bezuinigt op preventie.