Op de wip

Na jarenlange onduidelijkheid over de vraag of de Werkgroep Infectiepreventie wel of niet kon voortbestaan, lijkt het doek nu toch echt te vallen. Het bestuur van de WIP is recent ontboden op het ministerie van VWS en kreeg daar te horen dat het ministerie er niet in geslaagd is de veldpartijen “bereid te krijgen financieel bij te dragen aan een toekomstbestendige bekostiging van de WIP en dat men geen andere mogelijkheden ziet of wil benutten om dit doel te bereiken.” Dit betekent dat de activiteiten worden afgebouwd en dat de WIP wordt opgeheven, lezen we op de site.

Kinderarts Carsten Lincke noemt de ontwikkeling op Twitter “Pennywise, poundfoolish”, omdat we dankzij de WIP in Nederland weinig antibioticaresistentie problemen hebben. Specialist ouderengeneeskunde Anneke van Strien noemt het “een heel dure en gevaarlijke maatregel”, die de infectiebestrijding in Nederland 25 jaar achteruit stelt. MDL-arts Martijn ter Borg vraagt zich af of infectiepreventie niet gewoon een overheidstaak is. Geen gekke vraag, mede gelet op het feit dat afgelopen september in opdracht van VWS het project Aanpak antibioticaresistentie in verpleeghuizen is gestart.

Is infectiepreventie niet gewoon een overheidstaak?

De auteurs van een stuk in Medisch Contact van begin dit jaar over de problemen met de financiering van de WIP stelden dat iedereen het belang van de WIP erkent, maar dat het desondanks niet lukt om tot een oplossing te komen voor het vraagstuk van de structurele financiering ervan. “Het is een klassiek voorbeeld van een gezamenlijk probleem zonder duidelijke probleemeigenaar”, schreven ze. “Derhalve voelt niemand zich verantwoordelijk om het op te lossen.” Helaas lijkt dit een terechte constatering te zijn. Hygiëne en infectiepreventie gaan iedereen aan. Maar ‘iedereen’ is geen vastomlijnde groep die je kunt aanspreken op zijn verantwoordelijkheid.