Op je strepen staan

Het bericht dat ziekenhuizen 170 miljoen euro kunnen besparen door stelselmatig gebruik te maken van barcodes bij medische hulpmiddelen, sluit naadloos aan bij mijn blog van gisteren. Ik had het toen over het feit dat gebrekkige registratie van borstimplantaten het basale gevoel van veiligheid van de patiënt in de kwaliteit en veiligheid van de zorg aantast. Het bericht over het tekortschietend gebruik van de barcode doet daar helaas nog eens een schepje bovenop.

Ziekenhuizen kunnen barcodes gebruiken om te voorkomen dat medische hulpmiddelen op de plank blijven liggen tot de houdbaarheidstermijn is verstreken. Zo kunnen ze de voorraadhoogte met 20 procent terugbrengen. Daarin zit die winst van 170 miljoen euro. Maar de winst in termen van patiëntveiligheid is veel belangrijker. Gebruikmaken van de barcode maakt het mogelijk op individueel patiëntniveau te traceren welke patiënt welke kunstheup of pacemaker (of borstprothese) geïmplanteerd heeft gekregen. Die patiënt kan dan eenvoudig worden getraceerd als er iets mis blijkt te zijn met een batch van een medisch hulpmiddel.

Eerlijk gezegd ging ik er klakkeloos van uit dat de discussie over toepassing van de barcode in de ziekenhuizen allang afgerond was. Eind jaren tachtig/begin jaren negentig interviewde ik diverse keren inkoper Luc Schouten van het AMC in Amsterdam, die intensief met deze materie bezig was. En ik weet dat zijn beroepsgenoot Luc Schouten (geen familie) van het LUMC zich er ook mee bezighield. Dat is twintig jaar geleden! Maar nu lees ik dus dat binnen de ziekenhuizen weinig aandacht bestaat voor het onderwerp. Heel triest. Ik kan het dan ook alleen maar eens zijn met de Kamerleden Gerbrands (PVV) en Smilde (CDA), die bij Edith Schippers (VWS) aandringen op verplichte invoering van de barcodering. Het zal eens tijd worden.