Op zwart

In de landelijke staking op 16 maart worden op 64 ziekenhuislocaties zondagsdiensten gedraaid. “Het enige dat wordt gevraagd is behoud van de koopkracht en verlaging van de werkdruk”, zegt Elise Merlijn, bestuurder van FNV Zorg & Welzijn.

Beroepsorganisatie NU’91 organiseert al een week eerder een actie: op 9 maart zullen op het Stadhuisplein in Utrecht in het zwart geklede zorgmedewerkers hun stem laten horen. “Als we zo doorgaan, gaat in de toekomst namelijk daadwerkelijk de zorg op zwart”, verduidelijkt voorzitter Stella Salden.

NU’91 eist een structurele loonsverhoging van tien procent voor alle sectoren, marktconforme arbeidsvoorwaarden en verankering van zeggenschap in alle zorgcao’s. “We blijven actievoeren tot er verbetering komt”, zegt Salden. Begrijpelijk, maar met de eisen die NU’91 stelt, is die verbetering natuurlijk nog verre van totaal. In de zorg is immers veel meer aan de hand dan een personeelsprobleem alleen. Denk aan dossiers als vergrijzing en dure geneesmiddelen, aan schier onoplosbare ggz-problematiek.

Samenwerken betekent een beetje autonomie inleveren

Dossiers waarvoor geen snelle oplossingen bestaan. Jeroen van den Oever, directievoorzitter van Fundis, stelt in dit kader dat in de huidige schaarste in de zorg samenwerking in plaats van marktwerking de enige oplossing is. Dat is ook zo. Maar is daarvoor een ander zorgstelsel nodig, zoals hij stelt?

Samenwerking is al het kernbegrip in het Integraal Zorgakkoord en het Gezond en Actief Leven Akkoord. Een ander stelsel brengt de bereidheid daartoe niet vanzelfsprekend dichterbij. De vraag is vooral of de partijen in de zorg er voldoende toe bereid zijn. Samenwerken betekent immers een beetje autonomie inleveren. En voor een aantal partijen ook omzet. Daarvan wordt het sommige bestuurders toch nog steeds een beetje zwart voor de ogen.