Palliatieve zorg thuis

In het eerste jaar na de oprichting heeft Carend vooral scholing verzorgd, maar de ambities reiken veel verder; internist-oncoloog Sabine Netters over het centrum voor palliatieve zorg dat zij voor ogen heeft.

Tekst: Martijn Reinink | Beeld: Vincent Boon

Zij is nu internist-oncoloog in Isala in Zwolle, hij longarts in het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen. Sabine Netters (45) en Sander de Hosson (44) kennen elkaar van hun tijd als arts-assistent, toen ze beiden tegen een lacune in de ziekenhuiszorg aanliepen. “Zorgverleners staan in de curatieve stand. Zodra een patiënt niet meer beter kan worden, schiet de zorg te kort. Niet uit onwil, maar uit onvermogen.” Twintig jaar later is er wel iets van verbetering zichtbaar, erkent Netters, maar alle inspanningen ten spijt komt palliatieve zorg nog steeds maar sporadisch aan bod in het onderwijs. “Er zijn raamwerken ontwikkeld voor opleidingsinstituten, maar de vertaalslag naar de praktijk wordt niet snel genoeg gemaakt.”

Daarop hebben De Hosson en Netters in september 2020 zelf het heft in handen genomen. Ze richtten een bv op, Carend: Care at the end of life. “We geven geaccrediteerde webinars, dat loopt goed.” Met het geld dat ze daarmee hebben verdiend, plus eigen inleg, zetten ze nu de volgende stap: het maken van een business case om te kijken of hun ‘idealistische plan’ haalbaar is. “Een centrum voor palliatieve zorg met een ambulante én hospicefunctie”, zo omschrijft Netters hun stip op de horizon. “Met dit centrum – gedragen door in palliatieve zorg gespecialiseerde zorgprofessionals – willen we de palliatieve patiënt de gang naar het ziekenhuis besparen. Door kennis te delen, door te ondersteunen, door als achterwacht van de hoofdbehandelaar te fungeren, maar ook door bij de patiënt langs te gaan, bijvoorbeeld wanneer een bloedtransfusie of ascitesdrainage nodig is. Nu komen patiënten daarvoor naar het ziekenhuis, wat een grote belasting is voor henzelf en hun naasten. Het kan veel makkelijker andersom: de medisch-specialistische zorg naar de patiënt toebrengen. Hospicebedden zijn nodig om patiënten die niet thuis willen of kunnen blijven op te nemen, en voor respijtzorg wanneer mantelzorgers overbelast raken.”

‘Zodra een patiënt niet meer beter kan worden, schiet de zorg te kort. Niet uit onwil, maar uit onvermogen’

Dat er nogal wat haken en ogen aan dit ambitieuze plan zitten, daar is Netters zich van bewust, maar de internist-oncoloog laat zich er niet door weerhouden. “We weten allemaal dat de zorgvraag de komende jaren exponentieel toeneemt. Willen we mensen over twintig jaar de zorg kunnen geven die ze verdienen, óók in de laatste levensfase, dan moet er iets veranderen. Dat lukt niet in het huidige tempo, niet in de bestaande structuur, niet met de bestaande financiering, niet zo lang een gesprek over het levenseinde een lege dbc is. Voor verandering is innovatie nodig. Lef. Ondernemerschap. Je kunt niet alleen afhankelijk zijn van zorgverzekeraars die de duimschroeven aandraaien.” 

Eigen kapitaal

Daarom gaan de oprichters op zoek naar investeerders. “Met eigen kapitaal koop je professionele autonomie terug, dan kunnen zorgprofessionals doen wat zij nodig achten.” Enige voorbehoud: uit de business case moet blijken dat het plan kans van slagen heeft. “Als dat niet zo is, dan gaan we door met de onderwijspoot. Lijkt het wel kansrijk, dan starten we met een pilot in het noorden van het land. Hopelijk is dat de opmaat naar landelijke dekking binnen nu en tien jaar.” 

Delen