Parallelle werkelijkheden
“Voor de basispolis geldt een acceptatieplicht. En voor bijna alle aanvullende verzekeringen geldt geen toelatingsprocedure. Leeftijd en aandoening zijn doorgaans geen reden om een aanvullende verzekering te weigeren.” Klare taal van Patiëntenfederatie Nederland en goed dat ze het ook in deze overstapperiode weer benadrukt.
Tegelijkertijd is het ook betreurenswaardig dat dit ieder jaar weer nodig is. Het onderstreept hoezeer een deel van de bevolking de zorgverzekeraar ziet als een partij waarvoor de verzekerde of patiënt moet uitkijken. De massale omarming van social media kort na de komst van het huidige zorgstelsel heeft een duidelijke maar soms ook erg negatieve stem gegeven aan een groep die zich heel nadrukkelijk tegen dit stelsel uitspreekt en daarmee de stemming hierover beïnvloedt.
Het onderzoek van de Patiëntenfederatie laat een andere werkelijkheid zien. Veel mensen die niet op zoek gaan naar aan andere polis zijn gewoon tevreden over het huidige aanbod, en staan open voor advies van de zorgverzekeraar over het kiezen van een zorgaanbieder of het samenstellen van de polis. En de meeste mensen die van die adviesfunctie gebruik hebben gemaakt, waren daarover (heel) tevreden.
Het lijkt er dus op dat er toch wel een verschil bestaat tussen hoe over de zorgverzekeraar wordt gedacht door mensen die niets van het huidige stelsel moeten hebben, en hoe de rol van de zorgverzekeraar in dat stelsel wordt ervaren door mensen die ervaring hebben in het contact daarmee.