Passend

Sjaak Wijma laat na zijn vertrek als voorzitter van Zorginstituut Nederland van zich horen met een boodschap die in lijn is met de opdracht die het Zorginstituut in 2022 van het ministerie van VWS kreeg, om een door het veld gedragen Kader Passende Zorg.

De ultieme passende zorg is zorg die zich beperkt tot wat nodig is. Gericht beleid dat voorkomt dat een maatschappelijk probleem een zorgprobleem wordt, draagt bij aan het bereiken van dit optimum. Hij noemt Gelijk Gezond uit Utrecht of de Krijtmolenalliantie uit Amsterdam-Noord als voorbeelden van wat kan worden bereikt als veldpartijen zich gezamenlijk inspannen voor kwetsbare mensen. Maar hij constateert ook: ‘Ondanks bewezen opbrengsten is er nog geen begin van een olievlekwerking of landelijke infrastructuur. Hiervoor is structurele, langjarige financiering en menskracht noodzakelijk’.

‘Structurele, langjarige financiering en menskracht is noodzakelijk voor olievlekwerking’

Wijma bepleit dat die financiering kan worden gevonden door 2,5 procent van het geld dat nu wordt uitgegeven aan de Zorgverzekeringswet en de Wet langdurige zorg over te hevelen naar het sociaal domein. En hij verantwoordt dat dit mogelijk is omdat zorgverleners, wetenschappers en zorgverzekeraars inschatten dat minstens vijf tot tien procent van alle zorg niet bijdraagt aan gezondheid.

Kort samengevat: Wijma zegt niets nieuws. Dat de zorg relatief weinig bijdraagt aan de gezondheid van mensen wisten we al. Dat lang niet alle zorg zinnige zorg is eveneens. En dat passende ondersteuning van mensen in de samenleving kan voorkomen dat problemen zorgproblemen worden ook. Maar wat mogen we blij zijn dat hij het zegt, en dat hij er die heldere financiële conclusie aan verbindt. Hij had geen belangrijkere afscheidsboodschap kunnen bedenken. En er was geen betere persoon denkbaar om het te doen. Als Fleur Agema dit negeert, heeft ze veel uit te leggen.