Passend
Het is een cruciale vraag die aan Marian Kaljouw, bestuursvoorzitter van de Nederlandse Zorgautoriteit, wordt gesteld in het FD-interview van afgelopen maandag: ‘Heeft de burger wel voldoende in de gaten wat er staat te gebeuren?’. Het is terecht dat ze hierop met “Nee” antwoordt en dat ze eraan toevoegt dat die er in veel gevallen ook niet op zit te wachten.
Maar dat moet wel, zegt ze – ook terecht – want “de toegankelijkheid van de zorg voor iedereen in Nederland staat op het spel”. In het interview gaat Kaljouw in op het gegeven dat een deel van de zorg die nu wordt geboden niet bijdraagt aan het functioneren van het individu in de eigen leefomgeving en aan diens kwaliteit van leven. Met andere woorden: dat een deel geen passende zorg is. Daaraan moet paal en perk worden gesteld.
De oplossing is niet die patiënt dan toch maar te verwijzen
Hierbij is het dan wel zaak dat passende – bewezen effectieve – zorg wordt vergoed. Op Twitter ontstond gisteren discussie over de situatie waarin een patiënt verzoekt om te worden verwezen voor een operatie omdat die uit de basisverzekering vergoed wordt, terwijl dit voor de – in zijn geval bewezen effectieve – fysiotherapie niet het geval is. De reden voor de verwijzing is dat de patiënt geen geld heeft voor de fysiotherapie.
Schande dat het zover moet komen dat een patiënt om persoonlijke financiële redenen moet kiezen voor een ingrijpende behandeling, klonk het. Terecht natuurlijk. Maar de oplossing is niet die patiënt dan toch maar te verwijzen. De oplossing is de bewezen effectieve behandeling te vergoeden en het pad naar de niet-passende zorg te sluiten.
Wie hieruit concludeert dat de beweging naar passende zorg ook in het voordeel van de patiënt is, heeft gelijk.