Patiënt aan tafel

De patiënt ontwaakt en vraagt zich af waarom het verband om haar linkervoet zit. Daardoor realiseert de orthopeed zich dat hij de verkeerde voet heeft geopereerd. Moet je die man straffen, vroeg ex-ziekenhuisbestuurder Paul Levy gisteren tijdens TEDx Maastricht. Nee, vond spoedeisende hulparts en medisch journalist Brian Goldman. Het zorgsysteem is erop gericht alle medisch specialisten uit dat systeem te verwijderen die fouten maken. “Maar dan hou je niemand over”, zei Goldman, “want iedereen maakt fouten.”

Ik ben het met hem eens. Belangrijker is van je fouten te leren zodat je dezelfde fout niet opnieuw maakt. Wat dat betreft valt veel te zeggen voor het plan dat bestuurder Cathy van Beek van UMC St Radboud tijdens TEDx presenteerde: de patiënt uitnodigen voor de behandelvergadering, zodat hij écht een partner wordt in het behandelproces. Dat geeft hem ook een rol in het voorkomen van fouten. Volledige participatie, noemde zij het. En daarbij hoort ook dat behandelaar en patiënt een overeenkomst voor een behandeltraject tekenen en dat er een gegarandeerd behandelcontact moet zijn tussen beiden.

Tijdens TEDx 2011 stond de relatie tussen patiënt en arts ook al centraal. “Give me my damn data”, zei e-patient Dave toen. En Radboud voegt nu de daad bij het woord: de patiënt mag in de behandelvergadering komen meepraten over die data. Andere ziekenhuizen zullen volgen. Het was een goed signaal dat op TEDx 2012 vooral heel veel jonge mensen rondliepen. Die zitten veelal nog niet in de bestuurs- en vakgroeplagen van de ziekenhuizen, maar ze worden wel talrijker en beginnen het bestuur en de medisch specialisten steeds indringender te voeden met de boodschap dat de patiënt zijn rol in het behandelproces verdient. Wellicht volstaat nog één TEDx om die boodschap definitief te laten landen.