Plagen

Is het eigen risico in de zorg heel sociaal, een boete op ziek zijn, of iets wat de tien plagen van Egypte buiten de deur houdt? Minister Edith Schippers verdedigt de eerste opvatting door te stellen dat het maximale verschil tussen iemand die extreem veel gebruik maakt van zorg en iemand die nooit zorg nodig heeft 385 euro is. Een beetje verkiezingsretoriek is niet vreemd aan deze stellingname natuurlijk, maar ze heeft wel gelijk als ze zegt dat afschaffing van het eigen risico bijna vier miljard euro kost en dat dit geld ergens vandaan moet komen.

Het geld moet ergens vandaan komen

Van Emile Roemer van de SP werd gisteren in de Algemene Beschouwingen verwacht dat hij duidelijk zou maken waar dat geld dan vandaan moet komen. De SP is immers de partij die als onderdeel van het plan voor het Nationaal Zorgfonds af wil van dat eigen risico. Roemer wist echter de Tweede Kamer er niet van te overtuigen dat dit een goed idee zou zijn.

De Raad van State, die doorgaans in de luwte blijft als het om de directe actualiteit van politieke discussies gaat, zal daar niet rouwig om zijn. Het afschaffen van dat eigen risico zou de pest, de schurft en nog acht andere plagen over ons land brengen, stelt vice-president Piet Hein Donner. Donner pleit ervoor om alle grote kosten die mensen in hun leven maken in samenhang te bekijken. Ook die van de laatste levensfase dus, de fase waarin de zorg het duurst is. In die fase hebben mensen de hypotheek afbetaald, ze geven weinig geld meer uit en ze kunnen dus best een wat groter deel van die zorgkosten zelf betalen. Wellicht een gedachte die nu voor velen nog ver van hun bed staat. Maar het zou natuurlijk wel getuigen van grote maatschappelijke solidariteit.