Prachtig vak
Rapporten over de gezondheidszorg hebben soms de meest vergezochte of gezapige titels, maar Specialist ouderengeneeskunde: gat in en op de markt? van Verenso is natuurlijk helemaal raak. Mensen blijken maar mondjesmaat voor deze studie te porren te zijn, terwijl specialist ouderengeneeskunde bij uitstek een vak met toekomst is.
Door de toenemende vergrijzing is de specialist ouderengeneeskunde verzekerd van een uitdagende carrière. En die hoeft zich niet alleen binnen de muren van het verpleeghuis af te spelen, want hij krijgt ook de ruimte om zijn expertise buiten die muren te benutten. En juist in de thuissituatie van ouderen kan de specialist ouderengeneeskunde van grote waarde zijn, in samenwerking met huisartspraktijken, wijkverpleegkundigen en het sociaal team. Om onnodige verwijzingen naar het ziekenhuis te voorkomen bijvoorbeeld, en om op basis van advance care planning ertoe bij te dragen dat ouderen langer op verantwoorde wijze thuis kunnen blijven wonen.
Maar dit alles moet beter over het voetlicht worden gebracht, vindt Verenso. De vereniging pleit daarom voor meer aandacht voor het vak tijdens de basisopleiding geneeskunde en voor een verplicht coschap ouderengeneeskunde. Verplicht? Hmm, dat klinkt een beetje als een verplichte maatschappelijke stage. Een verplichting kan juist averechts werken. Laat liever enthousiaste specialisten ouderengeneeskunde vertellen waarom zij vinden dat ze zo’n prachtig vak hebben. Met stroop vang je meer vliegen dan met azijn.
2 reacties
Het verplicht co-schap ouderengeneeskunde helpt om de geneeskundestudenten de positieve kanten van het vak te laten zien. Er bestaan veel vooroordelen over het werken als arts met oudere patiënten. Mede daardoor zal een geneeskundestudent niet snel uit zichzelf kiezen voor een keuze co-schap in de ouderengeneeskunde. Maar als ze eenmaal mogen rondlopen in het verpleeghuis en mogen dokteren, zijn ze positief verrast. Dit co-schap zorgt ervoor dat ze er nog eens terug willen komen, als basisarts bijvoorbeeld. Als het enthousiasme blijft volgt de sollicitatie voor de opleiding vaak snel erna.
Ik en mijn collega’s zien dat daadwerkelijk werken binnen de ouderengeneeskunde nodig is om de leuke, mooie en uitdagende kanten van het vak te zien. Om zo voorbij de vooroordelen en onbekendheid te raken. Meerdere malen zag ik het volgende gebeuren: een basisarts wil voor een (half) jaar werken in het verpleeghuis (bijvoorbeeld ter voorbereiding op de huisartsenopleiding). Tijdens het werk worden ze gegrepen door het vak en kiezen ze voor de ouderengeneeskunde.
Vanuit SOON en Ouderengeneeskunde.nu worden op alle mogelijke plekken aios en specialisten ouderengeneeskunde uitgezet om hun enthousiaste verhaal te doen. Dit gebeurt nu al meer dan ooit!
Daarnaast mogen geneeskundestudenten en artsen altijd een dagje meelopen met een collega specialist ouderengeneeskunde.
Marjolein Vegers
5 augustus 2019 / 15:10Bedankt voor je reactie Marjolein. Natuurlijk moet je met het vak in aanraking komen om er interesse voor te kunnen krijgen, dat begrijp ik. Het enige punt waarop ik bedenkingen heb is dat woordje “verplicht”. Vanuit jouw perspectief begrijp ik dat je de meerwaarde daarvan ziet. Graag zou ik ook het geluid willen horen van studenten geneeskunde hierover.
In de gedachtewisseling die we eerder vanmiddag al via Twitter hadden, stelde je dat zelfs collega-artsen niet altijd weten wat de specialisten ouderengeneeskunde doen. Dat verbaasde me en daar ligt dan toch ook een taak voor Verenso denk ik. Maar afgezien daarvan: krijgen studenten niet al vroeg in hun opleiding uitleg over alle medische disciplines? En krijgen de beroepsverenigingen niet de gelegenheid om hun vak over het voetlicht te brengen?
Frank van Wijck
5 augustus 2019 / 16:38