Prestatiegericht
Bas Kirchhof (23) is derdejaars student geneeskunde aan de universiteit Leiden.
Biomedische wetenschap-, farmacie- en geneeskundestudenten. Naast interesse in medische onderwerpen hebben we nog iets gemeen. We zijn allemaal enorm prestatiegericht. Dat begint al bij de decentrale selectie en gaat door tot het einde van je carrière. Tijdens de studie lijkt alles om cijfers te draaien. Ook is het van belang dat je nominaal je studie doorloopt en zo min mogelijk wachttijd hebt voor je coschappen of stages. Want, tja zo gaat het nou eenmaal. Dit is wat we collectief als maatstaaf zien en wat we van onszelf verwachten.
Zelf heb ik gemerkt dat dit enorm veel extra stress geeft. Maar hoe erg is het eigenlijk om een keer een minder cijfer te halen of een vak te moeten inhalen? Uiteindelijk is er toch maar één ding dat telt: het eindresultaat. De weg er naartoe maakt niet zoveel uit. Misschien zouden we meer moeten genieten van onze studententijd en de focus meer op persoonlijke ontwikkeling en groei binnen het vakgebied moeten leggen en niet alleen op de cijferlijst en eventuele studievertraging. Natuurlijk moeten we alles eruit halen wat erin zit en niet achterover hangen, maar er is meer dan alleen het studiecurriculum.
‘De tijd nu maar vullen met mijn eigen advies’
De dag na het schrijven van alles hierboven krijg ik te horen dat ik meer dan een jaar wachttijd heb voor de coschappen. En hoezeer ik ook achter bovenstaand stukje sta; het was wel even slikken. Want uiteindelijk willen we toch allemaal die eindstreep halen zonder al te veel hobbels op de weg. Maar er zit niks anders op dan de tijd nu dus maar te vullen met het opvolgen van mijn eigen advies.