Quick quick slow
De nieuwe oudere is niet meer de oudere van dertig of veertig jaar geleden, hoor ik de laatste tijd vaak. Tot op zekere hoogte ben ik het ook met deze stelling eens. De oudere van nu is vaak financieel beter af dan de oudere van toen en verkeert vaak ook tot op hogere leeftijd in een betere gezondheidstoestand. De combinatie van deze twee gegevens geeft ruimte voor een andere, meer actieve levensinvulling dan ‘achter de geraniums zitten’.
Betekent dit dat de belevingswerelden van de ouderen en de jongeren van nu zo dicht bij elkaar zijn komen te liggen dat het een goed idee is ze gezamenlijk in één wooncomplex te laten wonen? Woonzorgcentrum Vreedehoff in Arnhem wil dit in ieder geval wel. Het wil jongeren woonruimte aanbieden in een verzorgingshuis voor slechts 75 euro per maand. Maar hier staat wel wat tegenover: de verplichting om dertig uur per maand quality time met de ouderen door te brengen. Afgaand op de berichtgeving zou die quality time kunnen bestaan uit computerles geven of de ouderen aan het dansen krijgen.
Laatst werkte ik tussen twee afspraken door en uurtje in de publieke ruimte van een verzorgingshuis. Het was koffietijd en een van de bewoners, vroeger actief in de muziek, leukte de boel wat op door plaatjes te draaien. De polka’s die hij uitkoos, gingen er goed in bij de aanwezigen. Of dit bij studenten ook het geval zou zijn, vraag ik mij af. Omgekeerd betwijfel ik of de ouderen zitten te wachten op de muziek van Lilly Wood, Sam Smith, Magic of Pitbull. En dertig uur per maand is heel veel in een toch al vol studentenleven. Ik vraag mij dus af hoeveel continuïteit dit plan van Vreedehoff kan bieden.
2 reacties
Ha Frank,
Weet je, al je kanttekeningen, bezwaren, mitsen en maren zijn uiterst zinvol, logisch en verstandig. Ze zouden zomaar 100% kunnen kloppen. Het hele idee om studenten voor ouderen te laten zorgen, zou ook wel eens een heel slecht idee kunnen zijn.
Er is echter maar één grondige manier om te onderzoeken of dat zo is: het bij wijze van experiment eens proberen.
Werkt het (deels)? Prima. Wat geleerd.
Dat inzicht kunnen we elders mogelijk ook toepassen.
Werkt het (deels) niet? Prima. Ook wat geleerd.
Weten we daar een volgende keer behoedzamer mee om moeten gaan.
Kortom, wat de uitkomst ook is, er wordt geleerd. Dat is altijd meer dan vanuit een oogpunt van ‘kritische’ of ‘verstandige’ observatie helemaal niets doen. Wat leer je van niets doen? Inderdaad. De vraag stellen is het antwoord geven. Niets.
Overigens.
Ter nuance.
Niet alle ouderen houden van de polka, net zomin als alle jongeren van Lilly Wood houden. Sterker nog, wie weet loopt er wel ergens een hardcore 85+ fan van Pitbull rond. Net zoals er misschien een door de wolf geverfde polka lerares van 24 bestaat. Zou toch leuk zijn als die elkaar eens zouden kunnen ontmoeten.
Berthold Gunster
(grondlegger omdenken)
Berthold Gunster
5 september 2014 / 13:35Je uitnodiging tot omdenken is beslist de moeite waard en je berichten op Twitter zetten me altijd aan tot nadenken. En je hebt gelijk: van niets proberen leer je inderdaad niets. Het enige waar ik voor waarschuw, zijn te hooggespannen verwachtingen. Van gewoon je eigen (studenten)leven leiden zonder een enkele tussenstap gaan naar dertig uur per maand senioren begeleiden, is wel een enorm grote reuzenstap op de weg naar de zorgzame samenleving.
Frank van Wijck
6 september 2014 / 10:13