Radicale vernieuwing
“Als je bekwaam bent, ben je ook bevoegd”, zegt Jet Bussemaker, voorzitter van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving. Een uitspraak waar een lading achter ligt die veel verder reikt dan wellicht op het eerste oog zichtbaar is. De kern is immers dat niet het diploma bepaalt of een zorgprofessional een bepaalde behandeling mag uitvoeren, maar de werkervaring of een cursus.
Onder de streep betekent dit: maak ruim baan voor taakherschikking. Bepaald geen nieuw onderwerp natuurlijk. Maar als een gezaghebbend orgaan als de RVS het tot speerpunt in het zorgbeleid benoemt, geeft dat er wel een veel zwaardere lading aan.
Meer nadruk op education permanente
Tegen taakherschikking bestaat nogal eens weerstand. Kijk maar eens naar hoe in de tandartswereld soms wordt gereageerd op de mogelijkheid voor mondhygiënisten om vanaf 2020 zelfstandig taken uit te voeren die altijd tot het strikte domein van de tandarts hebben behoord. Of denk aan de rol van de verpleegkundig specialist, die in een aantal ziekenhuizen inmiddels heel goed ingevuld is, maar waarin in andere ziekenhuizen nog wel winst te boeken valt.
Een interessante vraag is natuurlijk welke gevolgen dit alles moet hebben voor de opleidingen. Die zullen veel meer praktijk- en vooral patiëntgericht moeten zijn. Meer nadruk zal ook komen te liggen op education permanente.In de verpleeghuissector heeft een aantal zorgaanbieders en opleidingsinstituten hier al op voorgesorteerd. Als verpleeghuizen de relaties tussen mensen centraal stellen, kan het onderwijs voor de sector niet uit blijven gaan van richtlijnen en protocollen en het medisch handelen als uitgangspunt blijven hanteren, stellen deze partijen. Radicale vernieuwing heet dat. En waarom zou dat beperkt moeten blijven tot de verpleeghuiszorg?
