Recht op zorg

Een interessante oneliner van het Instituut voor Publieke Waarden: “Als u straks de kwaliteit van de zorg wilt beïnvloeden, moet u uw gemeenteraad volgen, niet de Tweede Kamer.” Hoezeer het IPW gelijk heeft met deze opmerking, bewijst al een dag later burgemeester Annemarie Jorritsma van de gemeente Almere. Zij zegt het onomwonden: “Wij praten niet meer over een recht op zorg.” Als ze dit twee jaar geleden had gezegd, was ze besmeurd met pek en veren op een schandpaal de stad uit gedragen. Nu zeggen we hooguit: “Zo, die heeft lef.”

Heeft Jorritsma behalve lef ook nog gelijk? Ik vind van wel. Ze zegt (in een interview in Skipr) dat het beter is als mensen meer zelf doen. Een opmerking die rechtstreeks in het verlengde ligt van wat hoogleraar ouderengeneeskunde Rudi Westendorp eerder al zei: “Het is niet zo dat je met 65 het recht hebt vermaakt en verzorgd te worden.” Ook al zo’n rake opmerking waar welbeschouwd geen speld tussen te krijgen is.

Natuurlijk zet Jorritsma de discussie op scherp door te zeggen dat het recht op zorg uit de tijd is. Maar ze heeft wel gelijk als ze stelt dat het zinvoller is beleid te ontwikkelen op de vraag welke behoefte mensen hebben dan op de vraag wat zij niet meer kunnen. Om nogmaals de vergelijking met Rudi Westendorp te maken, die zei ook dat het slimmer is om ouderen met multimorbiditeit minder medicijnen te geven, want dan gaan ze zich vanzelf beter voelen. Het is een kwestie van omdenken in het zorgaanbod: geen beleid maken op basis van wat je allemaal beschikbaar hebt, maar uitgaan van wat het individu nodig heeft om met behoud van kwaliteit van leven voort te kunnen. Voor verantwoord besparen op het zorgbudget is dit een prima vertrekpunt.

Delen