Redelijke vraag
De reacties op de stelling van directeur Dianda Veldman van patiëntenfederatie NPCF dat patiënten kwaliteitsinformatie willen van hun huisarts liegen er niet om. Een huisarts schrijft op Twitter: “Gezeik van NPCF voorzitter over kwaliteitsinformatie huisarts. Weer meer bureaucratie waarop ik niet zit te wachten.” Een andere huisarts tweet: “Mijn huisarts doet 5000 behandelingen per jaar. Hoe kan hij weten of hij het beter doet dan een collega met 5001 behandelingen?” Mijn idee is: zijn patiëntervaringen meten en vergelijken met die collega’s zou al een goed begin zijn.
In de reacties op het nieuwsbericht op Medisch Contact staat de vraag centraal in hoeverre de kwaliteit van de huisarts meetbaar is. Huisarts Geert Slock uit Sluis schrijft: “We hebben al een vijfjaarlijkse herregistratie met visitatie erbij, Inspectie en ook tuchtcolleges kijken over onze schouders mee maar blijkbaar is dit voor NPCF nog niet voldoende.” Dat begrijp ik ook wel van NPCF. Dat je voldoet aan je registratie-eisen en een bezoek van de Inspectie met goed gevolg kunt doorstaan, betekent dat je voldoet aan de basale eisen. “Het begint met een zesje”, zei oud-inspecteur-generaal Herre Kingma ooit treffend. De medisch specialisten die verbonden zijn aan DICA voldoen ook aan de minimumeisen, maar kiezen er toch voor de kwaliteit van hun werk inzichtelijk te maken. Hetzelfde geldt in veel andere medische disciplines. Dus met welk recht zouden de huisartsen een uitzonderingspositie mogen innemen?
Bovendien is niet alle kwaliteitsinformatie moeilijk om te verstrekken. Als patiënt wil ik bijvoorbeeld graag weten of een huisarts kleine medische verrichtingen doet en zo ja welke en hoeveel ervaring hij erin heeft. Ik zou ook willen weten bij welke ketenzorgprogramma’s (dementie, astma/COPD of complexe wondzorg bijvoorbeeld) hij betrokken is. Allemaal vrij basale informatie eigenlijk. Het is beslist niet onredelijk wat Veldman van de huisartsen vraagt.
16 reacties
Tip : gewoon vragen. “Kunt u dit vlekje weghalen? Heeft u daar ervaring mee? ”
Werkt erg goed in het algemeen.
W.Sanders
2 maart 2016 / 10:30Zeker. Maar tegenover gewoon vragen staat ook: gewoon aanbieden.
Frank van Wijck
2 maart 2016 / 10:33Hoeft niet. Langdurige band dus vertrouwd zijn met praktijk , assistente als bron van informatie, website van de praktijk, en ga maar door.
In een dergelijke vertrouwensrelatie zijn er alle mogelijkheden om te weten wat je huisarts wel of niet kan bieden.
W.Sanders
2 maart 2016 / 11:02Die vertrouwensrelatie ontstaat alleen als er contact is. Wie gezond is heeft nauwelijks contact met de huisarts. Bovendien verhuizen veel mensen enkele malen in hun leven. Op basis van welke informatie kies je dan een huisarts?
Frank van Wijck
2 maart 2016 / 12:25Oh, ging het alleen over de overstappers?
Dan kan de NPCF dit aanraden: http://www.kiesuwhuisarts.nl
W.Sanders
2 maart 2016 / 14:15Nee, het gaat niet alleen over de overstappers. Laat ik mijzelf als voorbeeld nemen. Ik ben 55 en kerngezond zolang het tegendeel niet bewezen wordt. Op een gegeven moment word ik kwetsbaar omdat ik hartklachten of diabetes krijg of wellicht allebei tegelijk. Hoe weet ik dan dat ik bij een goede huisarts terecht kom? En of mijn huidige huisarts, die ik nu al jaren achter elkaar niet bezoek, de beste huisarts in mijn buurt is voor mij en de behandeling van mijn ziektebeeld(en)?
Frank van Wijck
2 maart 2016 / 14:25Als je naar huisarts A wil omdat die goed is voor je hart, naar huisarts B omdat die meedoet aan de diabeteszorg, en naar huisarts C omdat die veel ervaring heeft met vergrote prostaten: dan heb je een inderdaad een ernstig probleem.
Niet op te lossen echter door de NPCF, noch door de LHV.
W.Sanders
2 maart 2016 / 15:05Er zijn ook nog huisartsen die samenwerken in huisartsengroepen en gezondheidscentra.
Frank van Wijck
2 maart 2016 / 18:31Het schijnt dat huisartsen ( gelukkig) ook samen mogen werken zonder huisartsengroepen en gezondheidscentra:
https://www.lhv.nl/actueel/nieuws/lhv-na-jarenlange-strijd-vrijgesproken-van-onterechte-beschuldigingen-acm
De ACM lijkt welhaast de grootste vijand van patiënten?
Benieuwd trouwens wat de NPCF hiervan vindt.
W.Sanders
2 maart 2016 / 22:47Samenwerking is dus goed, maar de idee dat ziektebeelden en aandoeningen gepresenteerd kunnen worden als broodjes bal die je uit de muur kan trekken, strookt natuurlijk niet met de huisartsgeneeskundige visie.
W.Sanders
3 maart 2016 / 08:39Die laatste opmerking kan ik niet helemaal plaatsen, ik vind het een rare vergelijking. Wat is dan volgens jou die huisartsgeneeskundige visie? In mijn visie is de huisarts de poortwachter van de zorg. Bij uitstek degene dus die kan bepalen of hij de klacht van de patiënt zelf kan afhandelen en die – als dat niet het geval is – precies weet bij wie die patiënt moet zijn. Maar vanwege de poortwachters- of regisseursfunctie ook degene bij wie de patiënt uiteindelijk weer terugkeert. Bij uitstek een model dus waarin het woord ‘samenwerking’ in al zijn facetten de norm is.
Frank van Wijck
3 maart 2016 / 08:45Oh…..nooit van gehoord?
Iets met persoonsgericht, generalistisch, laagdrempelig en continue?
W.Sanders
3 maart 2016 / 09:07Bekende kreten inderdaad, maar waarom laat jij het woord samenwerking achterwege?
Frank van Wijck
3 maart 2016 / 09:33Inderdaad, samenwerking is goed ( nogmaals, ACM: puike bijdrage aan de zorg!) .
En zo natuurlijk voor de meeste zorgverleners dat het niet eens expliciet benoemd hoeft te worden.
W.Sanders
3 maart 2016 / 09:57Ook al is bekend dat een huisarts meedoet aan een zorgprogramma.. is er dan iets te zeggen over een begrip als “kwaliteit”? Het zegt me eerder iets over de bereidheid van die huisarts om zorg te leveren voor patatzaaktarieven….
Je niet hierdoor laten beledigen en het niet doen lijkt me op zijn minst ook een teken van kwaliteit..
G K Mitrasing
6 maart 2016 / 16:11mijn h.a. zit in een praktijk met 2 collegae.
de praktijk omschrijft zich als m.n. gericht op ouderen.ik heb alleen met deze h.a. te maken gehad,nooit met de 2 andere h.a.
behorend bij de groep ouderen hebben mijn klachten waarvoor ik advies inwin met artrose.
te maken, van alle gewrichten.
inmiddels kreeg ik 2 jaar leden een nieuwe heup,waarvan het revalidatieproces matig verliep,oa. deed zich het euvel van de wondinfectie voor.Verdere operaties durf ik niet aan en de h.a. adviseert dit ook niet.
heeft wel advies voor pijnbestrijding gegeven ,tevens voor een cursus valpreventie bij de ft- waar ik overigens ook al vele jaren bekend ben.
Ik ben erg aktief op internet –
volg alles wat er op gebied van behandeling artrose gebeurt, maar uitwisseling over het nieuws hierover met de h.a. vindt nooit plaats.
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\was ik een reumapatient dan zou ik regelmatig door een reumataloog worden gezien.
Met de h.a. moet i k het initiatief nemen en dat bevalt me niet zo erg.het levert tot nu ook geen bijzondere bijdrage op dan voorschrijven van medicatie voor de pijn.
waarom worden mensen zoals ik niet doorgestuurd voor specialistisch onderzoek- b.v. mri?
Gevolg is dat ik toch in het alternatieve vlak aan het zoeken ben -waarvoor overigens ook een website te vinden is van een “echte”orthopeed.
l.e.hanrath
24 maart 2016 / 11:24