Regeren is faciliteren

Een van de tijdschriften waarvoor ik werk, richt zich op de facilitair managers in de zorg. Van de redactie kreeg ik de vraag: beschrijf wat de discussie over spreiding en concentratie van ziekenhuistaken vanuit facilitair perspectief gaat betekenen. Dus belde ik een aantal ziekenhuizen die samenwerkingsovereenkomsten hebben getekend en van plan zijn taken te verdelen. Wie schetst mijn verbazing? In een aantal van die ziekenhuizen eindigde het contact al bij de afdeling communicatie, met de boodschap: de samenwerking is nog veel te pril om hierover iets te kunnen zeggen. Met andere woorden: u krijgt de facilitair manager voorlopig niet te spreken.

Oeps, dat is niet best. Waarschijnlijk zitten in die ziekenhuizen de facilitair managers niet in het managementteam van het ziekenhuis. En dat is dan niet slim, want zij zijn wel verantwoordelijk voor het langetermijnbeleid op het gebied van vastgoed en onderhoud. Als dat beleid niet het profiel van het ziekenhuis volgt, ligt kapitaalvernietiging op de loer en krijgt het bestuur van dat ziekenhuis de rekening gepresenteerd.

Bovendien speelt de facilitaire afdeling een belangrijke rol in een ander dossier dat op dit moment binnen de ziekenhuizen uiterst actueel is: verkorting van de ligduur. Een ziekenhuis kan hierover nog zulke goede afspraken maken met de thuiszorg en verpleeg- en verzorgingshuizen, maar als de facilitaire dienst niet weet dat de beddenreiniging en linnenvoorziening afgestemd moeten worden op een snellere patiëntendoorstroming, dan loopt het systeem toch echt spaak.