Vertrouwen
De second opinion kan uit het basispakket verdwijnen. Deze stelling legden wij vorige maand, via een online-enquête samen met het opinieprogramma Altijd Wat van de NCRV, voor aan bijna 7000 leden van VvAA. Daaruit bleek dat tweederde van de artsen en bijna net zoveel van de andere (para)medische beroepsbeoefenaren vindt dat de second opinion geheel of gedeeltelijk voor rekening mag komen van de patiënt. Vooral omdat zo’n second opinion slechts in minder dan 5 procent van de gevallen tot een andere diagnose of behandeling zou leiden.
Niet opmerkelijk dat zorgprofessionals deze mening zijn toegedaan. Zij weten immers dat de first opinion, zeker bij gecompliceerde beelden, allang niet meer de diagnose van slechts één dokter is. Artsen vragen in de diagnostische fase uit zichzelf al vaak de mening van collega’s en daarnaast zijn niet zelden ook andere disciplines bij het diagnostische proces betrokken. De diagnose is daardoor doorgaans helder en voorzien van het best denkbare behandelvoorstel. En toch is de second opinion voor patiënten zeer belangrijk. Soms omdat ze zich daarna pas neer kunnen leggen bij de diagnose, maar vaak ook omdat ze – tegen beter weten in – hopen op een betere uitkomst of behandeling.
Volgens mij is het sleutelwoord hierin vertrouwen. Wie op het oordeel van de arts vertrouwt, heeft geen tweede mening nodig. Het is dus aan artsen en andere zorgprofessionals om via zorgvuldig onderzoek én uitgebreide informatie daarover, het vertrouwen van de patiënt te verdienen en te behouden. En het is aan de media om het lekenvergrootglas nu eens van de fouten af te wenden richting alles wat goed gaat in de zorg. Natuurlijk moeten wij journalisten de sector kritisch volgen, maar het is ook onze taak om het publiek te wijzen op de in vele opzichten excellente Nederlandse gezondheidszorg. Het goed uitoefenen van het vak als zorgprofessional (inclusief de communicatie daarover) in combinatie met een evenwichtige berichtgeving in de pers helpt het vertrouwen van patiënten te herstellen. Daardoor wordt de second opinion veel minder vaak nodig en kan deze gewoon in het basispakket blijven.
3 reacties
Inderdaad, een goede combinatie van zelfkritiek van de dokter met gezond wantrouwen van de patient.
Essentieel onderdeel is dat de arts tijd neemt en heeft om zaken goed uit te leggen en de klok en het beeldscherm bekijk niet laat overheersen. De kwaliteit van de arts is over het algemeen goed en alleen maar verbeterd in de afgelopen jaren maar de communicatie gehaast en eenrichting, dat nemt alleen maar toe!
R.Noordman
28 mei 2013 / 23:21De arts als plaatsvervanger voor God is al enige tijd geleden in het museum van Oudheden terecht gekomen.
Artsen kunnen iets over het hoofd zien; niet alleen mbt correcte diagnose, ook m.b.t. behandelingsmogelijkheden en adviezen.
Heel nuttig zo’n second opinion, maar ook de vraag vooraf aan de patiënt: “hoe gaat u ermee om als de second opinion geen nieuwe gezichtspunten oplevert?”
Dan kan deze een start maken en ruimte gaan zoeken voor Acceptatie.
Het gaat vaak nl niet om vertrouwen maar om acceptatie.
G K Mitrasing
29 mei 2013 / 12:50het recht op een second opinion is belangrijk voor de client en een bewijs dat de arts open staat voor andere mogelijkheden..
een aantal jaren geleden werd door een arts in een gerenommeerd ziekenhuis verklaard dat mijn regelmatig terugkerende rugpijn tussen de oren zat en geen enkele belemmering zou zijn voor continuering van mijn sportactiviteiten en zware werk. enkele maanden daarna achterhaalde een collega in een ander ziekenhuis de oorzaak, een aangeboren ernstige rugafwijking met groót risico bij sport en werk. gelukkig was er toen nog wel een recht op second opinion.
n.cok
17 juni 2013 / 15:58