Seksuele intimidatie
VvAA heeft sinds ALV van 14 maart een ledenraad. Graag heet ik de 24 zorgprofessionals uit de raad van harte welkom, want elke vereniging leeft bij de inzet van haar actieve leden. Zelf ben ik actief lid van de NVJ (Nederlandse Vereniging van Journalisten), waar ik lang bestuurslid was en ook een aantal jaren voorzitter. Vrijwillgerswerk, maar dat gaf niks, want de doelen van de vereniging én de vereniging zelf, lagen en liggen me na aan het hart. Dat weten ze daar en dus weet men me nog altijd te vinden voor de een of andere klus.
Zo werd ik gevraagd om voor het NVJ-verenigingsbureau (dus niet voor de leden) te gaan fungeren als vertrouwenspersoon. Dat leek me een bij mij passende taak en dus verdiep ik me momenteel via een opleiding in alle (juridische) aspecten rond ongewenst gedrag en integriteitskwesties op de werkvloer. En de rol van de vertrouwenspersoon daarbij.
‘Het gaat om de intentie en die wordt vrijwel altijd heel goed aangevoeld’
Met nóg meer interesse dan voorheen volg ik nu de berichtgeving over dit soort kwesties in de diverse sectoren van onze maatschappij. Zo raakte ik onlangs, naar aanleiding van de berichten over de NOS Sport-redactie, in gesprek met zorgprofessionals. In dit geval over seksuele intimidatie van vrouwen, maar er zijn natuurlijk meer vormen van ongewenst gedrag en mannen zijn ook slachtoffer.
Wat me opviel in het gesprek was de lading waarmee melders van dergelijk gedrag vaak worden benaderd, want behalve veel her- en erkenning, kwamen de fenomenen ‘bagatelliseren’ en ‘blaming the victim’ ook weer langs. Jammer, want dat is dus precies wat melden zo moeilijk maakt. Het gebrek aan support van de buitenwereld of erger nog; van collega’s, die in veel gevallen best weten of aanvoelen wat er speelt.
Wat me extra trof, was de oprechte opmerking van een man die het onderwerp zó lastig vond dat hij erg terughoudend was geworden met bijvoorbeeld gebaren van troost. Ter geruststelling: het is eigenlijk nooit één opmerking of die troostende hand op de schouder. Het gaat om de intentie en die wordt vrijwel altijd heel goed aangevoeld. Schiet dus alstublieft niet in de kramp van strikt-zakelijke-afstand ten opzichte van collega’s en patiënten. Onnodig, zolang uw intentie klopt.
