Sexy

Onder de titel ‘Jump!’ schreef ik afgelopen zomer in het redactioneel van het studentnummer over de sprong in het diepe die het kiezen van een studie voor schoolverlaters vaak is. Helemaal als de keuze er eentje is die leidt tot een werkzaam leven in de gezondheidszorg; de mooiste en meest ingewikkelde sector die er is. Want zeg nou zelf; je hebt eigenlijk geen idee waaraan je begint als je net van school komt. Zelfs niet als je in je omgeving veel zorgprofessionals hebt. Jullie hebben de keuze inmiddels gemaakt en weten dat.

In mijn vorige leven was ik verpleegkundige en een van de eerste klussen die we onder de knie moesten krijgen, was het aantrekken van steunkousen bij patiënten op de afdeling geriatrie. Ik heb het over de oudheid hè, maar ook toen al was dat geen hippe of statusverhogende handeling, wat wel het geval was met intramusculair injecteren of het inbrengen van katheters en neussondes. Niettemin waren de steunkousen, hoewel weinig sexy, extreem belangrijk, meldde onze docent somatische verpleegkunde, uiterst serieus. En zo werden de onvermijdbare steunkousen een running gag, onder ons studenten. Bij lastige klussen grapten we tegen elkaar: “Trek je steunkousen maar vast aan, je zal ze nodig hebben.”

Ook toen was het aantrekken van steunkousen al geen hippe of statusverhogende handeling

Onlangs kondigde onze dochter onverwacht aan dat ze zich alsnog had aangemeld voor de studie geneeskunde. Letterlijk vier minuten vóór de deadline en dus gaat héél binnenkort al het (decentrale) selectieproces van start. Ik zie het voor me. Eerst zo’n heel traject met weinig kans van slagen en dan – in het geval er sprake is van een wonder – nog eens tig jaren studeren en specialiseren. Met als toefje slagroom op de taart een zware baan in een sector die onder druk staat. “Succes”, zei ik dus tegen ons kind. “Het is een van de allermooiste beroepen, maar trek vooral twee paar steunkousen aan. Voor onderweg.” Een niet-begrijpende blik in mijn richting. “Dat lijkt me nou echt charmant, mam.”