Slapstick

‘Komt goed!’, roep ik altijd op de redactie. Vooral tegen de tijd dat de deadline nadert en er altijd nog van alles moet worden aangepast op een moment dat daar eigenlijk geen tijd meer voor is. Ik kan zoiets makkelijk roepen, want ik heb in alle jaren dat ik in de journalistiek werk, nog nooit meegemaakt dat het niet goed kwam. Ik zou willen dat ik hetzelfde zou kunnen zeggen over de tijd dat ik in de psychiatrie werkte. Daar kwam het geregeld niet goed. Helemaal niet goed en dat helpt alles wat daarna volgt relativeren. Want een lege pagina in een tijdschrift (de professionele angst van een redactie) is minder dan niks vergeleken met een inktzwarte bladzijde in het leven van mensen.

Niettemin hebben we het samen toch voor elkaar gekregen en kwam het uiteindelijk goed

Ook bij het maken van dit extra dikke zomernummer, riep ik dus steeds: ‘komt goed!’. Maar ik moet u eerlijk bekennen dat het er met iets minder overtuiging uitkwam dan anders. Want op de een of andere manier – zo gaat dat soms – gebeurde er van alles tegelijk. En dat in een periode die toch al extra kort was en waarin we als team extra pagina’s moesten maken. Voor het beeld noem ik u even de interne volksverhuizing op het hoofdkantoor bij VvAA. Ziet u het voor zich? Racen tegen de klok, terwijl om je heen de kasten worden ingepakt en de muren worden afgebroken. Het leek op sommige momenten wel op een slapstick. Denk er alleen nog zo’n gezellig ouderwets muziekje bij en u heeft het beeld compleet.

Uiteraard viel op de dag voor de deadline de stroom langdurig uit in ons bedrijvenpark, waardoor we nogal wat uren kwijtraakten en in moesten lopen. Natuurlijk op het moment dat heel Nederland thuis voor de buis naar het Nederlands elftal zat te kijken. Niettemin hebben we het samen toch voor elkaar gekregen en kwam het uiteindelijk goed. Dat wens ik u als zorgprofessionals uit verschillende disciplines ook toe. Dat het u lukt gezamenlijk het tij te keren, nu het in de zorg soms zo lastig is. Een mooie zomer en veel leesplezier gewenst!