Solidariteit terugverdienen
Als de solidariteit in de zorg zelfs voor artsen niet meer vanzelfsprekend is, is er echt sprake van een trendbreuk. Een peiling van Arts en Auto onder ruim tweehonderd (huis)artsen wijst uit dat een deel van hen zorgselectie op grond van leefstijl onder voorwaarden aanvaardbaar vindt. Het Nederlands Huisartsen Genootschap laat weten niet blij te zijn met deze uitspraak, maar er ook niet verbaasd over te zijn. Ook bij het ministerie van VWS zal de verbazing niet groot zijn. Directeur-generaal curatieve zorg Leon van Halder zei vorige week tijdens de dag van de zorgverzekeraars nog dat de afnemende solidariteit een van de belangrijkste redenen is om de uitgaven aan zorg te remmen.
De vraag is alleen: hoe doe je dat het meest effectief? Ook econoom Marcel Canoy (Ecorys) en adviseur Wouter Bos (KPMG) bogen zich recent in het Financieele Dagblad over deze vraag. En hoewel ook zij er niet helemaal uitkwamen, zeiden ze wel met zoveel woorden dat de onbeheersbare kostenstijging in de zorg de grootste bedreiging vormt voor de solidariteit, en dat we ‘intelligent ruimte moeten scheppen’ voor concurrentie daar waar die kan helpen om die kostenstijging af te remmen.
Af en toe krijg ik reacties op mijn blogs van mensen die stellen dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met die concurrentie en die marktwerking in de zorg. Mijn reactie is altijd dezelfde: we hebben die juist nodig om de zorg beter te maken. Maar het woord ‘marktwerking’ heeft door alle discussie die erover is ontstaan zo veel kwaad bloed gezet, dat het misschien beter is het nu maar eens definitief ten grave te dragen. Vervang het door value based healthcare en je begrijpt meteen waarom met de stelselherziening van 2006 een essentiële en onomkeerbare weg is ingeslagen.
