Spruitjeslucht

De openingspassage van de zorgparagraaf uit het hoofdlijnenakkoord: ‘Gezondheidszorg is van onschatbare waarde. De mensen die in de zorg werken en zich dagelijks inzetten voor de patiënten verdienen respect. Zij bieden de patiënten een beschermde omgeving. Dat is ook van belang voor onze ouderen die onze welvaart en samenleving hebben opgebouwd en zorg verdienen als het daarop aankomt’.

Ruikt u de spruitjeslucht in die laatste zin? Die ademt helemaal de sfeer van het bejaardenhuis 1965. “U hebt uw hele leven gewerkt voor onze welvaart en nu zorgen wij voor u”. Dat werk. Hoe sympathiek het ook klinkt tegenover onze seniore landgenoten, het is misplaatste nostalgie. Natuurlijk verdienen zij ‘zorg als het erop aankomt’, maar die zal met de groeiende vergrijzing en het krimpende personeelsaanbod in de zorg toch echt anders – schaarser – zijn dan dit zinnetje suggereert.

Hoe sympathiek het ook klinkt tegenover onze seniore landgenoten, het is misplaatste nostalgie

Afgezien daarvan, de overheidsdocumenten Integraal Zorgakkoord, Gezond en Actief Leven Akkoord en Wonen, Ondersteuning en Zorg voor Ouderen benadrukken nu juist dat niet voor alle hulpvragen een oplossing in de zorg moet worden gevonden, maar in eigen regie, omzien naar elkaar en ondersteuning vanuit het sociaal domein. Met die documenten is een beweging in gang gezet die keihard nodig is, en die het nieuwe kabinet ook echt niet meer gaat keren. Je vraagt je bijna af of de schrijvers van de zorgparagraaf ze wel gelezen hebben.