Staande praktijk

Ruim twee jaar geleden had ik een interview met een ziekenhuisbestuurder uit het westen van het land. Hij ontving mij in zijn werkkamer met een voor mij verrassende boodschap: “Ik doe het interview graag staand als je het niet erg vindt.” Prima natuurlijk, hij had een werktafel met verstelbare hoogte dus ik kon gewoon mijn blocnote neerleggen om staande het interview aantekeningen te maken.

Hij was (onbedoeld, hij kon niet lang zitten omdat hij herstellend was van een hernia-operatie) een voorloper, blijkt nu. Het idee vindt navolging bij cardioloog Leonard Hofstra die in zijn Utrechtse praktijk het staande spreekuur heeft geïntroduceerd. Niet omdat ook hem een hernia-operatie het lange zitten verhindert (dit vermeldt de berichtgeving tenminste niet), maar omdat hij onder het motto ‘zitten is het nieuwe roken’ mensen bewust wil maken van het belang van staan en bewegen. Op de foto bij het nieuwsbericht zien we een slanke, kerngezond ogende Hofstra. Als iemand in staat is de voorbeeldfunctie te vervullen die zijn actie uitstraalt, is hij het wel.

Helaas geldt dit niet voor alle medische professionals. Ook artsen zijn gewoon mensen en kennen dus ongezonde leefstijlen en zelfs verslavingen. Waarschijnlijk verklaart dit waarom we niets meer gehoord hebben in vervolg op het bericht uit Trouw van vorig jaar dat ruim een derde van de medisch specialisten die behandeling wil weigeren aan mensen met een ongezonde leefstijl. Het risico dat een patiënt “Pot verwijt ketel” zegt is simpelweg te groot. De subtiele nudging van Hofstra werkt ongetwijfeld beter. Het geeft meteen bij binnenkomst in de spreekkamer een gespreksonderwerp en zet de patiënt aan het denken.