Sterven gaat niet meer

‘Ik hou van je.’

‘Maar je bent al acht jaar dood.’

‘Ja, dat weet ik, maar ik ben er voor jou.’

De Canadees Joshua Barbeau heeft alle appjes en Facebookberichten van zijn overleden verloofde Jessica bewaard. Die teksten deelde hij met een kunstmatig intelligente chatbot, die daarmee Jessica levensecht kan nadoen. Zo kan Joshua nu weer met haar chatten. De digitale simulatie van Jessica antwoordt vanuit het hiernamaals precies op de manier waarop zij dat vroeger ook deed (meer over de Jessica-simulatie: bit.ly/josbarb).

Jessica is er niet meer om toestemming te geven voor haar virtuele wederopstanding. Ze leeft tegen wil en dank als avatar voort, voor altijd 23 jaar oud. Er is geen recht op een digitale dood. Ook vroeger kon je nooit helemaal verdwijnen als je dood was. Er bleven altijd wat beenderen, as en foto’s achter. Inmiddels blijven ook onze YouTube-video’s online. Met kunstmatige intelligentie kunnen die een opfrisbeurt krijgen, met hippere kleren en langere wimpers. Opa van tachtig kunnen we het lijf geven van een dertigjarige, zoals ook Abba een show heeft geënsceneerd met beelden van hun jongere zelf.

‘Er is geen recht op een digitale dood’

Onze digitale gegevens blijven voortbestaan, niemand die kan verhinderen dat ze in rekencentra van grote technologiebedrijven opgeslagen blijven. Ze worden geback-upt, geanalyseerd en waarschijnlijk gebruikt voor toekomstige kunstmatige intelligenties.

Dat kan positief uitwerken. Zoals sommigen rust vinden door een bezoek aan een graf, wordt Joshua getroost door de conversaties met de nagebootste Jessica. Het geeft hem de moed na acht jaar rouwen zijn leven weer op te pakken. Hij wordt daarbij geholpen door een slimme beperking van het computerprogramma dat Jessica tot leven kuste: Joshua weet van tevoren dat hij maar een beperkt aantal uren met haar kan chatten. Hij is steeds zuiniger met de chats, want verlenging is niet mogelijk. Haar tweede dood wil hij niet meemaken.