Stofzuiger
In het filmpje zien we een oude man, alleen in zijn keuken. Zijn ouderwetse telefoontoestel met draaischijf hangt naast een kalender. Zijn dochter is aan de lijn en belooft snel langs te komen. “Maar we hebben wel drie kinderen papa. En Kees is blij dat hij na zeven maanden duimendraaien weer aan het werk is, dus die zet alles op alles om een goede indruk te maken.” In het volgende shot zien we de wanhoop in zijn ogen als zijn dochter wederom aan de lijn hangt om uit te leggen waarom het er maar niet van komt. Het is een week later, toont de kalender. Vijf dagen zijn gepasseerd als we haar in het derde shot horen zeggen dat ze aanstaande zondag toch écht langskomt.
Vier kalenderblaadjes verder zien we de man zenuwachtig in de weer met koffiekopjes en taart. De bel gaat. Zo snel als zijn oude voeten hem kunnen dragen, legt hij de weg af tussen de keuken en de voordeur. In zijn blijdschap om zijn dochter en zijn kleinkind eindelijk weer te zien, vergeet hij de robotstofzuiger die zijn zorgorganisatie hem een week eerder gegeven had. Hij struikelt, stoot zijn hoofd tegen de zijkant van het gangkastje en zijgt dood neer. De camera zwenkt naar de kalender. De blaadjes worden gevangen door de wind en één voor één weggeblazen. Op de achtergrond horen we nog het zacht zoemende geluid van de robotstofzuiger. En net voor de fade-out zegt een vuice-over: ‘Bezuinigingen zuigen de menselijkheid uit de zorg’.
De SP mag het script gratis van me hebben. En ik ken nog wel een gepensioneerd fysiotherapeut die de hoofdrol kan spelen. Maar ik weet nu al dat ik het filmpje net zo misplaatst zal vinden als de wasstraat waarop we vorige week werden getrakteerd.