Tien jaar Zvw

Wim Groot en Henriette Maassen van den Brink geven op Zorgvisie.nl een analyse van tien jaar Zorgverzekeringswet. Opvallend is dat ze zowel de achterblijvende transparantie over de kwaliteit van zorg als de legitimiteit van de zorgverzekeraars als problemen benoemen, maar deze feiten niet met elkaar in verband brengen. Het is logisch dit wel te doen, want het zijn immers de zorgverzekeraars bij wie bij de komst van de Zvw de verplichting is neergelegd om zorg in te kopen op basis van een mix van kwaliteit en prijs.

Over die kwaliteit was bij de komst van de Zvw nauwelijks wat bekend. De zorgverzekeraars hebben uiteenlopende wegen bewandeld om hierin verandering te brengen en dat is ze niet door iedereen in dank afgenomen. Gelukkig zijn inmiddels toch goede kwaliteitsinitiatieven ontstaan zoals DICA, Meetbaar Beter en Keurmerk Fysiotherapie. Of dit ook was gebeurd als de Zvw niet was ingevoerd, valt niet te bewijzen. Maar het feit dat ze pas na invoering van dit stelsel tot stand zijn gekomen, zegt natuurlijk wel wat.

Het gegeven dat selectieve contractering van zorgaanbieders op basis van kwaliteit nog altijd niet wijd verspreid is, zien Groot en Maassen als een probleem. Dit wekt de suggestie dat zij selectieve contractering zien als een doel op zich en dat lijkt mij niet juist. Het eerste doel van kwaliteitsinformatie moet zijn dat zorgaanbieders van elkaar leren en dus hun kwaliteitsverschillen reduceren. Het resultaat hiervan is dat de zorg over de hele linie beter wordt. Dat sommige zorgaanbieders dan constateren dat het bieden van die topkwaliteit niet voor hen is weggelegd en dat ze zich dus beter kunnen concentreren op andere zaken, is een afgeleide. Een waardevol afgeleide, dat wel.