Toegevoegde waarde

Al sinds ik in de ggz begon als ouderwets opgeleid psychiatrisch verpleegkundige, ben ik een groot aanhanger van multidisciplinair samenwerken in de gezondheidszorg. De toegevoegde waarde ervan is – vooral voor de patiënt – enorm en ik heb altijd vermoed dat het uiteindelijk ook de zorgkosten drukt. Later, toen ik me als journalist met de sector ging bezighouden en onder anderen professor Bob Pinedo ontmoette, zag ik de toegevoegde waarde van samenwerking tussen de verschillende disciplines nog eens uitvergroot als het ging om de kwaliteit van behandeling (en het leven) van kankerpatiënten. En onlangs zag ik het in mijn persoonlijke omgeving opnieuw.

Het waren spannende weken voor mijn familie. Eén van ons ontwikkelde in korte tijd ernstige slikklachten. Heesheid, afvallen, algehele malaise. In de familiegeschiedenis is sprake van zowel slokdarmkanker als ALS en dan word je ongerust van dit soort klachten. De huisarts verwees door naar de kno-arts, die eerst de internist en de radioloog en vervolgens de neuroloog betrok in het diagnostisch traject. Mijn familielid ging in het plaatselijke streekziekenhuis door de molen, ondertussen op symptoomniveau bijgestaan door diëtist en logopedist. In korte tijd kwamen veel (para)medici voorbij en ze werkten nauwgezet samen.
Binnen drie weken was duidelijk dat er geen sprake was van een tumor en ook ALS werd nagenoeg uitgesloten. Evenals vele andere oorzaken.

Multidisciplinair samenwerken is een groot goed dat we moeten koesteren

Omdat er naast de genoemde klachten sprake was van (vermeend niet-relevante) pijn in het schoudergebied, stuurde het multidisciplinaire team mijn familielid naar de fysiotherapeut in het ziekenhuis. Om tenminste die klachten te helpen verlichten. En bij de fysiotherapeut vielen de puzzelstukjes (binnen twee minuten) totaal onverwacht in elkaar. Hij belde direct de neuroloog en gezamenlijk werd de diagnose neuralgische amyotrofie gesteld. Ook niet fijn natuurlijk, maar tenminste niet levensbedreigend en met uitzicht op betere tijden.

Het antwoord ligt vaak in het vermijden van tunnelvisie door het samenvoegen van deskundigheden. Multidisciplinair samenwerken is een groot goed in de gezondheidszorg. Een goed dat we los van protocollen, tijds- en regeldruk moeten koesteren. Zoals dat in genoemd streekziekenhuis gebeurde. Top!